Costa Rica 2020….2022 !!

Jawel na annulering door Covid in 2020 nu toch nog de kans om onze vouchers in te wisselen bij Aeroméxico !

We vliegen via Mexico City naar San Jose in Costa Rica. Voor vertrek alle seinen op groen, geen Covid klachten en nu nog op tijd door de douane. Maximaal 4 uur van te voren aanwezig, beelden van grote rijen buiten op Schiphol, verhalen van gemiste vluchten …Maar wij hebben een wachttijd van 5-15 minuten bij de douane na soepel inchecken van de bagage. Enige maar is dat duffels en rugzakken niet altijd worden herkend door de automatische bagage afhandeling …maar staan als tweede bij de service desk. Volgens de grondstewardess van KLM zal het met de bagage wel goed gaan want Aeroméxico huurt altijd een eigen band af. Binnen 1,5 uur door de douane en jawel avondeten bij de grote gele M met uitzicht op het vliegtuig van Aeroméxico. Slapen in een vliegtuig is voor niemand leuk, maar Jelte heeft hier het meeste last van met zijn bijna 2 meter… Bij de transfer op Mexico City onverwachts een temperatuurcheck ..oef…gelukkig allemaal weer door.. Mondmasier tijdens vlucht en transfer verplicht . Jeroen heeft bedacht dat je het ook als slaapmasker kan gebruiken. Luchthaven ligt op hoogte , of helpt daardoor komt of door de reis , helemaal fit voelt Nicole zich niet. Maar door naar San Jose in Costa Rica. Na weer nieuwe stempels de bevestiging van de douane dat het mondkapje af mag in Costa Rica. Binnen 15 minuten onze felgekleurde ( geel, rood, blauw ) mee van de bagageband , de deur uit en daar staat onze taxi naar La Sabana Apartments . Vriendelijke mensen , wat een ontvangst. Aangekomen heerlijk even gelegen , de jongens iets langer . Jeroen en Nicole geld gepind in San Jose , Amerikaanse dollars en Colonnes … wat een drukte in het verkeer in San Jose. Een stadspark nog even meegenomen en door naar het avondeten bij de cafetaria van het apartement. Hoorden daar dat Nederlanders die dezelfde dag waren weggegaan helaas nog geen bagage hadden, koffers nog in Amsterdam. Vroeg naar bed en goed geslapen alle vier. Goed o.a. Costa Ricaans ontbijt ( gallo pinto = rijst met bonen en een ei )en met de bagage bij de receptie voor de taxi naar onze auto.

Leuke contacten o.a. met Maria, receptie medewerker, die verteld dat de tijden zwaar zijn in Costa Rica, uitgaven duurder, lonen ongewijzigd. Lonen overigens lager dan bijvoorbeeld in de US aldus Maria, die verteld dat zij tijdens studie meer verdiende bij de MC Donalds daar dan de gemiddelde opgeleide werknemer In Costa Rica. Taxi gearriveerd, maar helaas daar past onze bagage niet in … nieuwe taxi besteld. Met de rozenkrans en Maria in de taxi gaat het vast goed komen. Achter de rieten schermen in een buitenwijk bij Alajuela staan een aantal 4 WD klaar , onze staat uitgeklapt met daktent en luifel . Uitgebreide uitleg van Daniël en daar gaan we … eerste stop lokale supermarkt.. prijzen vergelijkbaar met NL en dan door naar Mirador Armonia, net buiten Fortuna, Prachtig uitzicht op het Arenal meer , morgen de vulkaan, nu in de wolken .. Zelf gekookt en de eerste nacht in de daktenten … regen ..regen … wind… Auto goed neergezet voor ons uitzicht de volgende dag, maar helaas we zagen zelfs het meer niet meer de volgende dag. Snel ontbijt, nat ingepakt en op naar de lunch in een lokale Soda Afgesproken met een collega van Nicole van het AMC . Heerlijke lunch , meerdere overeenkomsten , waarbij Tijn, Fenna, Jelte en Tjomme zich verbaasd afvroegen of iedereen zo van de natuur gaat genieten als je ouder wordt, hoort dat erbij ofzo ? Boomer test geslaagd . Door naar Arenal Oasis voor de night frog tour .. we kunnen daar gewoon onze tenten uitklappen op de parkeerplaats. Bijzonder 20 jaar geleden nog weiland, nu tropisch regenwoud met vele verschillende soorten dieren en planten. Onze gids zag alles en was oorknop een look a like van Zelensky. De nacht prima doorgebracht op de parkeerplaats en de volgende ochtend vele vogels gezien in de tuin …Jeroen en Nicole dan, de jongens laten deze ochtendrondes van 0600-0800 uur meestal aan zich voorbijgaan. De volgende dag in de richting van Monteverde.

Out of Namibia

Als je tandenborstel vol zand zit en je hiermee je tanden poetst met het opgeworpen zand van de al eerder op de dag passerende auto's, dan ben je in Namibië.

Als je altijd voorrang krijgt op niet-voorrangswegen en de Namibiërs je veel te hard inhalen en dus harder rijden dan de toegestane snelheid, dan ben je in Namibië.

Als Namibiërs je een dienst verlenen en je veel te beleefd,haast onderdanig willen helpen, dan ben je in Namibië.

Als je je kleren niet wast maar deze slechts uitklopt en ontdoet van stof, heet dit "de Namibiaanse wasstijl ", dan ben je in Namibië.

Als de jongens een ietwat angstige reactie geven bij grote dieren die dreigend overkomen, dan ben je in Namibië

Als je in Ethosa park bent en niet de auto uitmag en je ook een buikloop hebt, dan ben je in Namibië.

Als je in Ethosa geen leeuw ziet maar wel een zeldzame luipaard dan ben je in Namibië.

Als het kampvuur je S'avonds moet opwarmen na een dag vol zonwarmte,
Dan ben je in Namibië.

Als de Namibiërs met muts op, klagen over de winterse kou en dit voor ons een warme zomerdag is, dan ben je in Namibië.

Als Spitzkoppe als een meditatief gebied wordt ervaren, dan ben je in Namibië.

Als je op de camping geen eten kunt kopen maar wel " game-vlees " voor de braai kunt krijgen, dan ben je in Namibië.

Als je je autobanden op asfaltwegen op 2,0 bar en op gravelwegen op1,8 bar zet, dan ben je in Namibië.

Als je de wassende maan ziet groeien tot de volle maan en de je de Melkweg niet meer kunt zien, dan ben je in Namibië

Als je rondom Townships huisjes ziet van blikjes Cola en Fanta en kinderen hardhollend naar de weg komen omdat ze iets van je willen, dan ben je in Namibie.

Als je campings hebt met alleen maar gravel of zand en je geen haringen hoeft te gebruiken dan ben je in Namibië.

Als de vele wevernesten in heel veel bomen niet bewoond zijn, dan ben je in Namibië.

Als de jongens ontspannen zijn en steeds meer humor krijgen dan ben je in Namibië.

Maar toch als een van hen 's avonds bij het kampvuur hyena's hoort janken, dan liever wel snel naar bed wil , en inderdaad,dan ben je in Namibië.

Als je de jongens wijst op een olifant met een tweede slurf en dan niet meer weet wat de voor- of de achterkant van de "Oli" is, dan ben je in Namibië.

Als je je eigen vrieskist bij te lang open hebben staan,hoort piepen en dit toch vogels blijken te zijn, dan ben je in Namibië.

Als Namibiërs droog liggende beddingen rivieren noemen en je daar met je 4wd doorheen kunt rijden en niet in kunt vliegvissen, dan ben je in Namibië.

Als sneeuwschuivers worden gebruikt om de zanderige gravelwegen te egaliseren dan ben je in Namibië.

Als je tandenborstel vol zand zit en je hiermee je tanden poetst met het opgeworpen zand van de al eerder op de dag passerende auto's, dan ben je in Namibië.

Als je altijd voorrang krijgt op niet-voorrangswegen en de Namibiërs je veel te hard inhalen en dus harder rijden dan de toegestane snelheid, dan ben je in Namibië.

Als Namibiërs je een dienst verlenen en je veel te beleefd,haast onderdanig willen helpen, dan ben je in Namibië.

Als je je kleren niet wast maar deze slechts uitklopt en ontdoet van stof, heet dit "de Namibiaanse wasstijl ", dan ben je in Namibië.

Als de jongens een ietwat angstige reactie geven bij grote dieren die dreigend overkomen, dan ben je in Namibië

Als je in Ethosa park bent en niet de auto uitmag en je ook een buikloop hebt, dan ben je in Namibië.

Als je in Ethosa geen leeuw ziet maar wel een zeldzame luipaard dan ben je in Namibië.

Als het kampvuur je S'avonds moet opwarmen na een dag vol zonwarmte,
Dan ben je in Namibië.

Als de Namibiërs met muts op, klagen over de winterse kou en dit voor ons een warme zomerdag is, dan ben je in Namibië.

Als Spitzkoppe als een meditatief gebied wordt ervaren, dan ben je in Namibië.

Als je op de camping geen eten kunt kopen maar wel " game-vlees " voor de braai kunt krijgen, dan ben je in Namibië.

Als je je autobanden op asfaltwegen op 2,0 bar en op gravelwegen op1,8 bar zet, dan ben je in Namibië.

Als je de wassende maan ziet groeien tot de volle maan en de je de Melkweg niet meer kunt zien, dan ben je in Namibië

Als je rondom Townships huisjes ziet van blikjes Cola en Fanta en kinderen hardhollend naar de weg komen omdat ze iets van je willen, dan ben je in Namibie.

Als je campings hebt met alleen maar gravel of zand en je geen haringen hoeft te gebruiken dan ben je in Namibië.

Als de vele wevernesten in heel veel bomen niet bewoond zijn, dan ben je in Namibië.

Als de jongens ontspannen zijn en steeds meer humor krijgen dan ben je in Namibië.

Maar toch als een van hen 's avonds bij het kampvuur hyena's hoort janken, dan liever wel snel naar bed wil , en inderdaad,dan ben je in Namibië.

Als je de jongens wijst op een olifant met een tweede slurf en dan niet meer weet wat de voor- of de achterkant van de "Oli" is, dan ben je in Namibië.

Als je je eigen vrieskist bij te lang open hebben staan,hoort piepen en dit toch vogels blijken te zijn, dan ben je in Namibië.

Als Namibiërs droog liggende beddingen rivieren noemen en je daar met je 4wd doorheen kunt rijden en niet in kunt vliegvissen, dan ben je in Namibië.

Als je op de hout gestookte douches een lauwe douche hebt en kijkt naar de sterrenhemel, dan ben je in Namibië.

Als je gedroogde en gerookte biltong eet, jazeker, dan ben je in Namibië.

Als je rode termietenheuvels aanziet voor giraffen dan ben je in Namibië.

Als je door de reis met lange afstanden , daktent op en afbreken , braai , koken, afwassen en avonden bij het kampvuur veel op elkaar aangewezen bent, heb je soms irritaties, maar vooral vele verdiepende gesprekken en ben je je bewust van wat je hebt, dan ben je in Namibië.

Als achtergelaten voedsel of karton of plastic materiaal wordt opgepakt door zowel dieren als mensen dan ben je in Namibië.

Als musk dragende jonge olifanten achter je aankomen en de neushoorns je tijdens een avond wandelinkje willen spiesen , dan ben je niet in Namibië.

Als je op de hout gestookte douches een lauwe douche hebt en kijkt naar de sterrenhemel, dan ben je in Namibië.

Als je gedroogde en gerookte biltong eet, jazeker, dan ben je in Namibië.

Als je rode termietenheuvels aanziet voor giraffen dan ben je in Namibië.

Als je door de reis met lange afstanden , daktent op en afbreken , braai , koken, afwassen en avonden bij het kampvuur veel op elkaar aangewezen bent, heb je soms irritaties, maar vooral vele verdiepende gesprekken en ben je je bewust van wat je hebt, dan ben je in Namibië.

Als je op de lange stoffige gravelwegen geen tegenliggers tegenkomt ben je in Namibië of in Australië .

Als je de kliktaal niet kunt spreken dan ben je geen Damara of San ( bosjesmannen ) afkomstig uit Namibië, maar je bent in Namibië.

Als je op willekeurige momenten moet stilstaan , ramen open en vooral stil zijn voor de foto dan ben je met Jeroen in Namibië.

Als je een bosjesman of een takkewijf tegenkomt dan ben je in Namibië.

Als je tandenborstel nog steeds vol zand zit ben je nog steeds in Namibië.

Als achtergelaten voedsel of karton of plastic materiaal wordt opgepakt door zowel dieren als mensen dan ben je in Namibië.

Als musk dragende jonge olifanten achter je aankomen en de neushoorns je tijdens een avond wandelinkje willen spiesen , dan ben je niet meer in Namibië.

Verstuurd vanaf mijn iPad
Terug

Twyfelfontein

Twijfelfontein

Voordat we naar Etosha reden zijn we langs Twyfelfontein gereden.
Via de camping White Lady Lodge. Heerlijk de luxe van een lodge voor even, een zwembad en "power en shower".
Niet dat wij daar sliepen, wij staan steeds op de campsite op loopafstand van de lodge. Maar het koele drankje bij het zwembad is altijd welkom. Douchen op de campsite met de "donkey", zonder deuren, maakt ons niets meer uit.
Heerlijk is en blijft het douchen met je hoofd in de zon en de open lucht boven je.
Zullen we gaan missen in Nederland.
De tuin van de lodge is mooi, maar in onze ogen erg gecultiveerd, je komt het niet tegen in de natuur in Afrika op deze manier.
Er is zelfs een sunset point op het begin van de Brandberg, lijkt Egmond aan zee wel.
De White Lady is een rotsschildering van een witte figuur , men dacht ooit dat er al een blanke vrouw had geleefd in het verleden. Bleek niet zo te zijn, een witte figuur is de afbeelding van de sjamaan, de " natuurdokter met bovengemiddelde krachten ".
Zelf hebben we deze niet gezien, zijn doorgereden naar de rotschilderingen bij Twyfelfontein.
Overigens worden we vaak gewaarschuwd dat we veilig moeten rijden. In Namibie zijn de meeste wegen gravelwegen met een limiet van 80 km per uur, maar men rijdt veel harder. Veel ongelukken horen we. We zien zelf onderweg ook een auto met daktenten op z'n kop liggen naast de weg. Gastankje en matrasje ernaast, oef ..confronterend.
Helaas of gelukkig zit er bij onze auto een snelheidsbegrenzer op, bij 80 km op gravel 4wd) en 120 km op asfalt. Piiieeeppp.....
Op weg naar Twyfelfontein heeft Jeroen een Tsjechische familie geholpen met verwisselen van de band. Helemaal opengescheurd...
Is ons tot nu toe bespaard gebleven.
Jawel geluk als we bij Twyfelfontein aankomen, de jongen ( telefoon aan een zonne-energie oplader )die aangeeft dat hij op onze auto gaat passen zegt dat we nog net meekunnen. Half vijf is de laatste Tour.
We worden rondgeleid door Elisabeth, heerlijk mens, grote lach, vol verbazing dat wij het zomerweer vinden , zij heeft 3 lagen aan,brrr.
Ze wil graag naar Europa, maar denkt dat ze de kou misschien niet eens aan kan daar.
Schaatsen ? Nooit gezien .
Twyfelfontein heeft de naam gekregen van een farmeigenaar Fam. Levin, omdat er soms wel en soms niet water uit de rotsen komt.
Uiteindelijk moest hij weg, z'n land verkopen aan de regering, vanwege het toerisme en de gevonden rotstekeningen .
Diverse bewaard gebleven, rotsblokken verspreid, mogelijk nog meer , onderzoekers komen als er tijd is. Het is in samenwerking met Unesco, werelderfgoed namelijk.
Tekeningen dateren van 2-8000 jaar terug, men denkt van de San ( bosjesmannen ), omdat die toen hier leefden.
Vele giraffen, dit zou zijn omdat uit de overlevering is verteld dat de San dachten dat de giraffen met hun hoofd in de wolken konden komen en dat gaf regen en dat was nodig. Heilige dieren die giraffen dus.
De " Lionmen " lijkt een leeuw, maar is het niet, als je goed kijkt is de staart te lang en een leeuw heeft vier ipv. vijf tenen.
Het gaat om een sjamaan uit die tijd, ook zij hadden meer krachten en werden op deze manier afgebeeld.
Weer veel geleerd, interessant en terug naar de auto.
Auto's staan onder een afdakje van riet/hout voor de zon.
Iedereen is al weg de jongen die nog overblijft is van de security, doet net z'n rode vestje aan als we komen. Ja zware job is hij het wel mee eens, hij slaapt hier ergens in het kleine gebouwtje en zorgt dat er niets kan gebeuren met de tekeningen en computers. Contact met de buitenwereld gaat via de walkie-talkie, zoals zo vaak hier in Namibie.
Telefoonlijn is minimaal, er is eerder WIFI via solar energy, dam telefoon.
Hij verteld dat alle werknemers van deze plek en de lodge iets verderop in het dorp over de Mountains wonen en ze komen uit de omliggende dorpen.
Wij rijden na dit contact door naar de eerste camping Abu Dhabi, je zou hier woestijnolifanten kunnen zien, helaas niet gezien.
Wel koeien die langs onze tent/auto lopen en veel wind, wat een stof toch steeds met dat opwaaiende zand.
Verder geven de werknemers ( allemaal lokale Damara ) aan dat ze helaas geen maaltijd kunnen bereiden, degene die wegging om eten te halen is niet meer terug gekomen . " We just wait "
Zelf eten ze pap en dat wat er is..
Volgende dag via Damara living museum door naar Outjo.
Museum is echt moeite waard, informatie over het traditionele leven van de Damara, natuur en dorpsleven .
Oja ook zij wonen in the village over the Mountains. Zelfde berg, dus vast ook zelfde dorp/township,
Outjo is opnieuw een campsite bij een lodge, een bus Duitsers wordt ook uitgeladen als we arriveren.
Het zal de camping worden waar we heerlijk eten savonds , zalige pompoensoep vooraf, wel bijzonder dat ook hier de rode wijn koud geserveerd wordt.
We genieten van het eten, maar ook van de goede kwaliteit van de douches/toiletten,
De nacht zal minder zijn door allerlei muziek en blaffende honden, tsja dichtbij een groter dorp..
Opvallend is dat het in de wat kleinere dorpen het dubbel voelt om boodschappen te doen. Er staan welgestelde Namibiërs, maar ook de onderkant van de samenleving. Regelmatig worden deze mensen weggestuurd door security mensen of personeel van supermarkt of benzine pomp. Bijzonder, soms wat beklemmende sfeer, zo is het eigenlijk best prettig dat er altijd een security man staat bij de ATM, onze " flappentapper ", waar we zo 5000 Namibian Dollar pinnen ( grofweg 350 euro ).
Bijzondere ervaringen allemaal.

Verstuurd vanaf mijn iPad
Terug

Etoshaaa

Etoshaaa

Nou we gingen dus naar Etosha en ik zal het ff uitleggen: dat is een park zo groot. Als de helft van Nederland en er leven allemaal wilde dieren in echt supervet dus. Maarja wij dachten, we gaan naar onze camping en dan zien we later wel wat dieren. Maar toen hadden we echt 1 minuut gereden ofzo en toen zagen we al een hele groep dieren met struisvogels, zebra' s, wildebeasten (dat zijn een soort buffels maar het rare is dat het juist hele rustige beesten zijn) giraffes en nog allemaal coole beesten. Maar toen gingen we dus naar de camping en die was gelukkig helemaal omheind met hekken en toen gingen we daar een beetje rustig zitten na een hele dag rijden maar dat was niet voor lang want daarna gingen we bij een waterpoel kijken en daar waren heel veel mensen aan het kijken en het duurde effetjes maar toen zag Tjomme een NEUSHOORN!!! En dat was echt cool echt zielig dat ze met uitsterven bedreigd zijn. En toen kwamen er een paar jakhalsen. Dat klink heel cool maar ze waren kleiner dan honden -_- Maar gelukkig kwam er nog meer wild. HYENA'S!!! Echt cool maar toen kwamen er nog meer neushoorns!!! En nu waren er ook 2 kleintjes!!! En toen hadden we daar nog een tijdje gewacht tot er nieuwe dieren kwamen maar die kwamen er niet dus gingen we weer naar de camper. Maar het was wel vet dat we al die neushoorns hebben gezien!

De volgende dag gingen we weer vroeg op o, weer naar die waterpoel te gaan, nouja eigenlijk niet ''we'' want ik kon niet wakker worden dus gingen papa Tjomme en mama er met z'n drieën naartoe. Toen ze terugkwamen zeiden ze tegen mij dat er alleen een paar vogeltjes waren maarja, je weet het nooit hè, misschien hebben ze wel gezien hoe een leeuw een gazelle pakte en opat ;)
Nouja daarna hebben we veel rondgereden en kwamen we echt iets supervets tegen; namelijk dat een hele kudde olifanten bij een waterpoel echt super dichtbij stonden te drinken!!! En daarna toen we weg wilden rijden staken ze ook nog eens vlak voor ons de weg over!!!!! Dat was echt heeeeeeeel vet!!! Toen we weer terug kwamen bij de camping gingen papa en mama nog ff met z'n tweeën naar de waterpoel en ze zeiden dat ze niks gezien hadden maar zoals ik al zei: je weet het nooit hè ;)

De volgende dag gingen we weer rijden, om kwart over zeven al! Nou het was echt wel leuk maar het leukste was toch wel dat we een luipaard vlak langs ons hebben zien lopen!!! En er waren later ook nog giraffes die je zowat kon aaien! Ze aten gewoon bijna over je auto heen!!! Nou, dat was dus allemaal echt heel vet, alleen gingen we na de giraffes helaas weer uit Etosha, op naar de laatste paar daagjes!

Verstuurd vanaf mijn iPad
Terug

Etosha algemeen

Etosha

Na een goede voorbereiding met gesprek met lokale gids van andere groep op voorlaatste camping en alles goed doorgenomen in de boekjes gaan we op stap.
Jelte heeft een nieuw autospel voorgesteld, vragen gemaakt door 1 persoon over wat we de laatste 3 tot 5 minuten hebben gezien worden daarna beantwoord of niet..
Snelweg dus gaat snel en dat is voor een keer best lekker.
Vlak voor de ingang van Etosha wordt opnieuw waar aan de man gebracht door lokale mensen, gelukkig niet schreeuwerig, maar roept toch altijd een dubbel gevoel op.
Wij met alle luxe rijden dit park in en zij denken er over na hoe ze eten hebben voor de volgende dag en een dak boven hun hoofd.
Deze ongelijke verdeling is ook terug te lezen in een lokale krant die we hebben gekocht.
Enerzijds komt de corruptie terug, gestelde vragen worden niet tijdig beantwoord over bv de evaluatie van de resetllements door de goverment.
Anderzijds 2 bladzijden ingezonden brieven/e-mails van lezers waar je deze problematiek en ook de vraag hoe kunnen we dit veranderen weer terugziet.
Er wordt gesproken over een soort van studiefonds, waardoor ook de minder bedeelden naar de universiteit kunnen, anderzijds betaald ruim de helft deze schulden niet terug na afstuderen, er wordt door een lezer opgeroepen dit wel te doen, want anders kan de volgende generatie hier niet van profiteren.
Ook wordt er gesproken over ongelijkheid, alleen 2 universiteiten in Windhoek. Dus als je ver van Windhoek woont, kun je het bijna wel vergeten, want de lagere school is al amper te betalen incl schoolbus voor een werknemer van een supermarkt , laat staan een campus in Windhoek.

Terug naar Etosha, hier gaat het natuurlijk om de beleving van de natuur en vooral het spotten van dieren.
Bij start al snel een waterpole met allerlei dieren, giraffen, zebra's, kudu's, wildebeast ( deze laatste staan best dichtbij en ogen voor de jongens als enge beesten , doorrijden dus )
Veel soorten gezien, ook verschillende vogels, mooie soort was de secretarisvogel.
Maar schrijven over de dieren /vogels kan ik beter overlaten aan de mannen :)

Geslapen in het park op campsite Halali, snachts ook huilende geluiden gehoord, maar eigenlijk best een goede nacht gehad.

Sowieso merken we dat we steeds makkelijker worden/kunnen zijn. Sochtends onze slippertjes aan die onder aan de trapjes staan. Verder blijkt het muggenseizoen nog niet te zijn begonnen, dus na een eerste warme avond in lange shirts en broeken , bleek dit nu niet nodig. Mocht iemand nog malaria testen nodig hebben, zijn deze waarschijnlijk gratis bij ons op te halen na de reis.

Halali betekent het stoppen van de jacht aangekondigd met trompetten.
De poort staat overdag open, maar gaat dicht voor zonsondergang en kort voor zonsopgang pas weer open. Dus dreiging voldoende.
Bij Halali is een mooie waterpole Moringabi, gelegen op een berg, het is een aangelegde waterpole, in Etosha zijn er zowel natuurlijke als aangelegde waterpoles.
Gisteravond bij de schemering hebben we neushoorns gezien, WoW dat was wel gaaf.
Eerst een, maar na wachten 2 volwassenen met 2 kleine neushoorns. We denken dat het om de witte neushoorn gaat.
Dit is best lastig te zien, neushoorns zijn namelijk allebei grijs, alleen witte neushoorn heeft een wijde bek en zwarte neushoorn een spitse.
De beesten hebben wel iets Dino-achtigs.
Vandaag weer twee grote rondes gereden, je mag de auto echt niet uit, bij 1 tussenstop had ik de eer om het hek van de picnic stop te openen en te sluiten, mwah.. Het ging om 20 meter, maar toch, was blij dat ik weer in de auto zat.
Nu proberen we nog iets te spotten bij zonsondergang, een chill momentje zoals de jongens zeggen , concreet :
Jelte en Tjomme kijken stuk TV of iets anders bij de tent op de telefoon.
Jeroen en ik met een heerlijk biertje ( Windhoek lager) bij de zonsondergang bij de waterpole, waar we met zo'n 30 -40 man naar het water zitten te kijken.
Prima meditatief momentje zo.
Hopen dat we nog nieuwe soorten gaan spotten vanavond of morgen.
De volgende dag vroeg eruit, kwart voor zeven rijden we weg, we hoorden/zagen de buren een kwartier eerder wegrijden ,dus de klok bij de gate zal wel niet kloppen, deze gaat vast eerder open dan kwart over zeven, zoals op de klok staat bij de gate.
Helaas, klok klopt gewoon, dus zoals Jeroen zei : We staan weer net in de rij als bij de Sossusvlei, nu wel als derde en ja ...achter onze buren...
Rij groeide snel, en we zijn in Afrika, dus niks kwart over zeven, tien minuten later komt op zijn gemak een medewerker met sleutel aangelopen.
De laatste dag in Etosha, weer prachtige belevingen van dieren, op het laatste toegestane moment zijn we de gate van Etosha uitgereden.
Niet voordat Jeroen op de foto is gegaan met een stel donkere Namibiërs , uit Tsumeb, die op zondag een dagje Etosh gaan doen, via een fotomoment komen ze al snel op Patrick Kluivert, "he's got the same colour as I have".
Enthousiast wil de zoon met ons op de foto, als wij proberen uit te leggen dat we de
Verschillen zo groot ervaren , lijken ze dit zelf niet zo te zien. Ze geven aan dat ze hier in Namibie leven met " mix- colours" just like you in Holland.

Verstuurd vanaf mijn iPad
Terug

Spitse Koppen

Spitse koppen
Bij aankomst, het zal een uur of drie geweest zijn, werden we enthousiast te woord gestaan. De receptie, een stenen huisje was al veel meer dan de hutjes van Spitzkoppe zelf, takken- lemen - en zelfs hutjes van frisdrankblikjes was ons welkom in Spitzkoppe. Zodra ze merkten dat we aankwamen stoof de hele familie naar de weg, om hun waar aan de man te brengen. Natuurlijk was het bedelen daar onderdeel van. We waren opgelucht dat we op de kampeerplek konden staan. Verder had de receptie een winkeltje, waarin Jelte zijn ware souvenir vond: een bewuste ketting vond hij helemaal fantastisch.
Onbegrijpelijk de camping besloeg al gauw een km of 3 uitgestrekt over de oost en zuid flank van het bescheiden berg gebied. Een rotsig zand rood berggebied vanuit het niets ontstaan. Uluru en Ayersrock zijn begrijpelijk heilige plaatsen. Hoe zit dat hier?...thuis, ons vaste e mail hangplek kregen we te horen dat de camping fully, fully booked was. Maar gelukkig niets van dit alles, wij zouden denken plek genoeg. Fully Booked?.?...We keken onze ogen uit naar dit natuur fenomeen en draaien de auto na enkele km de bocht om en stonden met ons rooftop tentje tussen de grosse Spitzkoppe en een enorme ei rots. Genoeg plek dus. Het mooie van deze plek was dat er buiten de route om weinig stof was, zoals elke weg die we in Namibie bereden .
Natuurlijk grind materiaal vormde de basis voor onze kampeerplek, heerlijk dus.
We werden welkom geheten door talrijke inmiddels tamme glansspreeuwen,mooi om te zien kanarie gele ogen en als ze op een bepaalde manier in de zon zichzelf etaleerden, staken ze staalblauw af. De majestueuze hornbills ook wel bekend als neushoornvogels, bestookten zo af en toe met meerdere tegelijk onze plek, prachtig om te zien hoe ze met hun grote ronde gekromde snavels zo af en toe grote pauzes hebben in hun vleugelslag en zweefden door de lucht. Maar natuurlijk kwamen ze op onze restjes eten af.
Bovenal bleven we onze ogen uitkijken naar deze voor ons haast meditatieve omgeving
Onze eerste klimmetje een rotsje tegen over ons bevestigde dit alleen maar.
De jongens genoten volop, van rots naar rots klommen we naar boven.
En we werden gezelschap gehouden door een soort bergmarmot..
De avond viel snel en de schemering tijd was kort, dat was op zich nog niet zo'n probleem, daar de wind was opgestoken naar windkracht 4 en de temperatuur
drastisch daalde, verstopte we ons snel in onze slaapzak en werden de luiken compleet dicht geritssssst. Alleen een tweetonig in een mineur gestemde uiltje
probeerde ons wakker te houden... Helaas voor hem.

De ochtend kwam de zon er wat later bij, daar hij nog even over de hohe Spitzkoppe moest klimmen. We bleven met ze allen toch nog in onze dikke slaapzakken totdat de
zon ons tentje verwarmde. Cruesli/ cornflakes ontbijtje , een bak koffie erachteraan
En Tjomme wilde wel even de rotsen beklimmen. Hij drong er gisteren al op aan.
Dus moesten we aán de bak. Nicole en Jelte bleven chillen rondom tent ( mimic in het Engels spelend ) In de Klim hopten ze van rots naar rots naar boven. Hoe hoger we kwamen hoe wijdser de omgeving, de steilte nam verder toe. Tjomme kreeg er geen genoeg van en wilde maar doorgaan. Hoogtevrees was ver te zoeken bij hem, dapper hoor! We besloten naar het laatste rotsje te gaan dat op een egaal stuk rode helling lag, om verder dan dit punt te gaan werd te steil en dus te gevaarlijk. De terugtocht was de enige optie.
Terug in het dal waren we enigszins in een euforie stemming en gaven we elkaar een high five. De dag verder reden we een beetje om het gebergte heen en kochten we een drankje bij een iets chagrijnige dame bij het begin van de gate.
De avond sprokkelden we wat hout voor een vuurtje welke we tegen de rots opbouwden dit om komende avondkou te trotseren. De wind stak weer op. Met marshmallows eindigde onze avond.
De volgende ochtend kropen relatief snel uit onze slaapzak en verhuisden we tijdelijk
Iets verder op. De enige reden was : de zon! Hoewel het bij Jelte even duurde voordat hij zijn koppie buiten de tent stak , had Jeroen de neiging om alvast te gaan rijden.
Het was maar enkele honderd meters ...?
De ochtend nog even van de grondeekhoorns en het gebied genieten en met een prachtige herinnering dit gebied weer verlaten, richting Brandberg....Twijfelfontein.

-//-

Spitzkoppe

Spitzkoppe

Nou we gingen rijden naar Spitzkoppe en toen we daar aan kwamen dachten we dat er geen plek was maar die was er wel zelfs heel veel plekken en toen we in de receptie waren zag Jelte al meteen een ketting die die heel mooi vond maar ja we gaan eerst naar Spitzkoppe en dan beslis je als we weggaan zei papa. Ja zei Jelte maar toen gingen we naar Spitzkoppe het was heel mooi van daar binnen echt heel veel bergen en zo om je heen en toen we er waren gingen ik en papa meteen op een kleine berg klimmen maar ja toen gingen we de tent opzetten en eten maken kampvuurtje maken en toen gingen we slapen zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.
Volgende ochtend gingen we ff muesli en Cornflakes eten dat doen we bijna elke ochtend en toen gingen we van vogels foto's maken en toen gingen ik en papa een grote berg beklimmen was heel leuk en we gingen daarna rijden door Spitzkoppe en toen gingen we hout sprokkelen voor het kampvuur en het was een heel leuk kampvuur met veel marshmallows en dat was Spitzkoppe
e
i
n
d
e

Tsaobis Leopard Natural Park

Tsaobis Leopard Natural Park

Na goede nacht weer verder richting de volgende tussenstop.
Damaraland is ons doel, tussenstop naar Spitzkoppe gezocht, proberen Tsaobis Leopard Natural Park, er staat een tentje op de kaart, verder kunnen we hier niets over terug vinden in onze boekjes.
Onderweg jawel onze eerste giraffen gespot, bijzonder .
Weer een soort stokstaartjes , met grappig gedrag en dan verder. Ja bijna afslag gemist, Leopard staat doorgestreept met plakband, wat dit inhoudt weten wij niet.
Na 9 km zand en hobbel weg komen we in een oase, na zoveel droogte veel groene struiken en bomen en .. Huisjes... 2 enthousiaste vrouwen die opstaan en ons ontvangen. Zeker kunnen we slapen hier op de camping, ze gaan meteen de douche schoonmaken, door de wind heeft dit geen zin om dit vooraf te doen.
Wat een rustplekken, het blijkt een resettlement te zijn van de regering, kans op werk voor Namibianen, dit is helaas 1 van de weinigen die werkt.
Dit lezen we terug in de teksten inu de hartverwarmende binnenpatio, afgedicht met linnen doeken.
De minister van landbouw is hier 2 jaar terug nog geweest en noemde het een meditatie moment, herkenbaar.
Hilma en Christel ( Navambo en Damara) zijn vriendelijk, willen ons graag helpen en voor ons niet duidelijk welk deel zwart en welk deel wel geregistreerd wordt .
Te denken aan kaart en route voor 4 WD road achter het park, drankjes, 2 x English breakfast, warme maaltijd, voor Tjomme wordt enthousiast nagedacht wat ze kunnen bieden aan een vegetariër.
Er werken nog 2 jongens ( Navambo ) op het terrein en 1 avond zit de gettenherder ook op de patio tv te kijken, hij wil zijn stoel af staan als wij binnenkomen voor een drankje. Blijft vervolgens zitten, kennelijk lagere rang, zit achter de andere 2 jongens die aan de bar TV kijken.
De douches en toiletten kunnen niet op slot, wat we vaker meemaken, deze zijn prachtig afgewerkt met linnen en het is douchen in de openlucht.
Een donkey ( nee geen ezel haha) zorgt door verbranden van hout dat we warm water hebben, ook dit is meer regelmaat dan uitzondering als er een douche is op onze kampeerplekken.
De 4WD road willen we natuurlijk wel rijden, WoW dat hebben we geweten, wij waren op zoek naar zebra's en apen die er zouden zijn, maar niet door ons gezien tijdens deze tocht. Wel de adrenaline op hoog niveau bij ons allemaal, ook bij Jeroen die meestal roept dat het wel meevalt en dat de auto alles aan kan.
Half hangend op een ravijntje en niet direct weten hoe verder te rijden, gaf onze ervaring van Dangerous Roads wel een boost.
OEf, wel bijzonder, daarna terug via mulle zand van de droge bedding van de Swakop river. Bijna vorm van autocross , maar zonder schade aan de auto's.
Jelte en Tjomme hebben meegestuurd en genoten.
Christel verteld dat haar moeder in Spitzkoppe woont, wij zeggen grappend dat we dan misschien bij haar in de tuin mogen slapen als er geen plek is op de camping.
Ze reageert niet echt, later denken we te snappen waarom, via allerlei townships komen we bij Spitzkoppe. Tsja wij maar praten over kamperen bij haar op het erf.
Spitzkoppe beginnen we met een high five , bij navraag was namelijk alles bij herhaling vol, maar bij aankomst, geen probleem, zoek een spot uit. Enjoy your stay.!
Wat een gebied, daarover later meer.