Vuurwerk en politie

Vuurwerk en politie

Vuurwerk

Het is net 2016 als jullie al wisten.

Maar toen het nog 2015 was.

Gingen we naar het vuurwerk kijken.

Het was heel mooi.

Maar weet je wat het is.

Het is het mooiste vuurwerk van de hele wereld.

Maar we zullen het maar zo laten.

Politie

Er was heel veel politie.

Zo veel als je om je heen kijkt zie je alleen maar politie.

Je mag ook geen alcohol meenemen.

Want als je dat doet ga je eraan.

Maar we zullen het maar zo laten

Tjomme

Sydney

Sydney

Overweldigend dat was het vuurwerk dat we hebben meegemaakt en nu hebben we zelfs alleen nog maar de " family fire works" meegemaakt.

De jongens werden toch behoorlijk moe van het wachten en hangen en na overleg besloten na deze versie, die echt al overweldigend was, naar het hotel terug te keren.

De ruime aanwezigheid van politie, echt ruim, hup daar weer 10 agenten, en daar weer 10 en ga zo maar door, de groepjes wisselden elkaar ook af.

Bij navraag door Jeroen aan een van hen, waren ze vooral gericht op controle van de veiligheid en het verbod van het gebruik van alcohol.

Eerder had Nicole van een voormalige inwoonster van Sydney begrepen dat Lavender Bay een goede stek zou zijn, maar dat overal, ook daar streng gecontroleerd werd op alcohol en onrust mede gezien eerdere ernstige incidenten tijdens newyears eve.

Dat hebben we geweten.

Ja het was druk toen we er naar toe liepen, maar nog wat eten gehaald onderweg en ach , we lopen straks even terug halen we nog wat bij.

Dat laatste gingen Jelte en Nicole doen, maar dat ging niet meer lukken, rond half 7 savonds, was de weg al volledig afgezet, mensen waren aan het wachten die graag nog naar Lavender Bay wilden, en als je er uit ging, ook voor eten, helaas, dan kon je er niet meer in.

Zijweggetjes waren afgezet met op elke hoek een beveiligingsmedewerker.

Maar het vuurwerk was zoals gezegd, overweldigend, geen ander woord voor.

Het filmpje geeft een goede weergave van een deel hiervan.

Vooraf dachten we nog het See Aquarium te bezoeken in Sydney in Darling Harbour.

Helemaal gelukt volgens plan, begin viel wat tegen, maar met name de buizen waarbij je door en naast de haaien, pijlstaartroggen en dungongs ( zeekoeien, hier komen de zeemeerminnen vandaan) liep, maakten veel goed .

De naam van Steve Irwin ( de Australische Freek zeg maar) is regelmatig gevallen, ze zijn niet alleen maar lief en indrukwekkend, die pijlstaartroggen...

Darling Harbour was ook een ontspannen feeststemming, met joelende kinderen die in een fontein lagen te baden.

Sydney is zeker erg multicultureel, dat lees je overal en dat is ook zo.

Alle nationaliteiten en geloven lopen door elkaar heen, waarbij de Aziaten niet in de minderheid zijn ;)

Bezoek van de stad hebben we gedaan met een combi van bus en trein , bijzonder om over de Harbour Bridge te gaan met de trein.

Tijdens het vuurwerk zagen we ook een trein over de Bridge gaan, hadden we niet verwacht, maar gaat gewoon door.

Enorm veel medewerkers op de been van de trein en de bus naast alle agenten, ook dat was bijna overweldigend.

Voor ons was niet direct duidelijk welke bus terug, bij navraag kregen we eerst per abuis bijna een verkeerd advies, waar de , naar later bleek Italiaanse medewerker, zelf het hardste om kon lachen.

Jeroen heeft hem een flesje water aangeboden ;)

Met de bus terug, kregen we een " free ride" van de buschauffeur met een Happy New Year en een grote smile op zijn gezicht.

Daar kunnen ze/we in Nederland nog wat van leren, de meeste contacten met Australiërs, welke afkomst ze ook hebben, zijn ontspannen en gericht op een korte en leuke navraag wie je bent en hoe het met je gaat.

Natuurlijk zijn ze het al weer kwijt als je de deur uit bent, maar het maakt het dagelijkse leven wel een stuk aangenamer.

De jongens roepen zelf al heel enthousiast als ze een winkel of cafeetje uitlopen " Happy New Year"!

In het hotel nog de finale gezien van het vuurwerk om 00:00 uur... wow...

Oudjaarsdag door de jongens afgesloten,nadat ze via Melle , opa en oma hebben gesproken via face time.

Blijft bizar die ontwikkelingen, 25 jaar geleden belde je nog collect call of stuurde je post naar een postkantoor " Poste Restante" en nu bel je met videoverbinding bij een goede WIFI. Wat anders gaan we in de toekomst nog meer kjrijgen?

Dat zal weer wennen zijn, straks als we in een tentje staan en zoeken naar een sprankje WIFI ergens bij een campkitchen .

Nieuwjaarsdag was tevens een dag van slenteren door Sydney, dat wilde zeggen het uiteindelijke doel the botanische tuin en the Operahouse. Een (goedkope )tent scoren stond voor deze dag ook nog op het programma. De avond ervoor had voor de toeristen als wel voor de locals, zijn tol geëist en velen sliepen hun roes uit of hingen wat aan vrouw of man, het was een professionele relaxte sfeer. Sydney stond nog in de slaapmodus, tenminste het park dan.

Aangekomen bij the Operahouse was het met de rust gedaan, alsof de wekker eenieder a la minuut rechtop in zijn bed had gewekt. De bedevaart was al een tijdje bezig en Mekka was in beeld. Letterlijk als wel figuurlijk, de camera's telefoons ,selfie sticks waren het meest gebruikte attribuut, en draaide overuren. Jelte vertelde ook dat the Operahouse het meest gefotografeerde gebouw van de wereld is. We geloofden hem gelijk! Iedereen moest voor iedereen foto's maken, zo dus ook wij. Moeten eerlijk bekennen, dat we ons er zelf probeerden van te weerhouden, om in deze sociale verplichting mee te draaien.

Na zelf wat foto's geschoten te hebben en de jongens wat selfies met tablet en telefoon, liepen wij als ongelovigen dwars tegen de stroom in om ons aan deze gekkigheid te onttrekken. Desondanks blijft de Operahouse een mooi gebouw geflankeerd door de Harbourbridge en hoge glazen gebouwen.

Onze terugtocht naar het Hotel met trein ging voorspoedig, langs een Turk een pannenkoekrol met vulling en broodje spinazie/vlees voor de boys.(volgens Jelte echt een topper, voor tjomme goede vijfde plek na alle Pgerechten :) )

Het chillen kon weer beginnen.

Morgen de auto halen en maar kijken waar we uitkomen morgen ....

Reisdagje , Adelaide naar Brisbane

Woensdag 30 december , tsja , een reisdag, maar nu met 2 vliegtuigen, ook wel weer iets bijzonders, al wordt het al bijna gewoon voor ons.

Tjomme zit soms in het vliegtuig alsof hij dit dagelijks doet, Ja hoor dat is logisch joh dat je nu meer hoort, want we zitten achter de vleugel he.

Blijft elke keer weer prachtig als een vliegtuig vaart maakt, en dan de lucht in, geeft adrenaline en gezond stukje spanning !

Al ervaren de mannen weinig spanning, maar ja als vliegen net zo gewoon is als autorijden waar maak je je dan ook eigenlijk druk om.

Met de boeing 737 dit keer 2 korte vluchten, wat sneller last van turbulentie als met een airbus A380, maar ja wat zeuren we.

Prima vluchten verder, bij tussentop in Brisbane een leuk intermezzo door spandoek en familie en collega's van een captain die werd gefeliciteerd met zijn "retirement".

Iedereen klappen toen de goede man de gate uit kwam lopen, o ja bij de "domestic flights" is het gebruikelijk dat mensen elkaar kunnen ophalen bij de slurf van het vliegtuig.

En we hebben ons vermaakt en verbaasd door een deel van de wachttijd door te brengen met direct zicht op een tassenwinkel (tje) met een jong meisje die veel aan het bellen was en af en toe een klant hielp om een tasje uit de Sale na Xmas te verkopen.

Bij aankomst op Sydney meteen 4 AUD armer, omdat je voor een trolley al 4 AUD kwijt bent ( volgens een van de wachtenden taxichauffeurs omdat een bank dit verzorgde en die wil geld verdienen).

Nou wij zijn en blijven toch Hollanders, geven best ruim geld uit deze weken, maar normaal hebben we 2 trolleys nodig, maar vandaag konden we het ook met 1 trolley af.

Vervolgens hebben we ons extra geld uitgegeven aan een taxichauffeur die zichzelf aanbood, via een maatje , met een grote auto.

Als we niet in de gewone taxirij gingen, waren we iets duurder uit, maar hij zette ons zo af bij het hotel.

Na even wachten en denken, nog 10AUD korting en ja, we hebben toch voor het gemak kozen.

Goede keuze, waren rond half elf al op onze kamer ipv eerder verwachte arrival rond midnight.

Taxichauffeur en gezin weer blij met ons nemen we dan maar aan.

Hij, Pakistaanse afkomst dit keer, was enerzijds blij met Sydney, want hier was ruimte voor zijn geloof ( moslim ), anderzijds niet echt blij, dagelijkse leven is hier erg duur en hij betaalde volgens eigen zeggen zo'n 500 AUD per week voor zijn " shit house 27 km out of the center of Sydney ".

Nicole dacht nog dat hij "city house"` bedoelde, maar nee, was toch echt zoals het er geschreven staat.

Hij wilde wel naar een kleiner dorp of stad in Australie, want de huurprijs zou dan duidelijk minder zijn, maar hij gaf aan dat hij dan niet zijn geloof zou kunnen beleiden zoals nu in Sydney.

De tolerantie buiten Sydney valt helaas dus toch tegen.

Overigens waren we goed in gesprek met hem , totaal geen problemen met zijn gedachten over zijn geloof, ruimdenkend volgens ons, wel was hij duidelijk dat Rusland toch vooral de "good guy" was bij de gevechten tegen IS en USA daar had hij geen hoge pet van op.

Nou zal de waarheid in het midden liggen, maar Jeroen heeft nog wel aangegeven dat er toch wel meerdere kanten aan dit verhaal zitten en ook aan de visie en acties gedaan door Rusland de laatste tijd.

Mwah... misschien was het goed dat we bij ons hotel waren.

In harmonie hebben we ons contact beeindigd en we waren erg blij dat we weer konden slapen, want zelfs van wachten en in een vliegtuig zitten wordt je best wel moe.

Happy New Year !!!

Een link naar een deel van het vuurwerk in Sydney bij de Harbour Bridge vanavond :

Bekijk deze video op YouTube:

https://youtu.be/nxBPhR3cpW0

Adelaide

Adelaide

Als je de campervan inlevert, is het handig om af te tanken, voordat je bij het verhuurbedrijf bent , hmmm...maar goed , uiteindelijk gelukt, taxi gebeld en op naar ons hotelletje. Onze bestuurder met een enorme vetkuif, weet niet hoe je dat tegenwoordig noemt, was even op afstand. Maar dat veranderde snel toen Jeroen hem begon te vertellen dat hij wel erg op Elvis leek, (weliswaar in Elvis laatste levensjaren)

Als je het over2 druppels zou hebben , is dit er een.! Wat een gelijkenis. We zagen zijn lach op zijn gezicht komen en ad rem, claimde hij zelfs Elvis te zijn! We dachten eerst dat het zijn broer was, maar nee..hoe dom konden we zijn! The king is alive!

Dat vroeg om een naderende overhoring! Please sing for us:

"In the Ghetto" en in onze fantasie begon hij te zingen: "As the snow flies, ...on a gold en grey Chigago morn and a poor little baby child was born... in the ghetto......

" So guys the King is not dead" vertelde hij ons. Wat een ervaring om met de King in

een taxi te rijden. We betaalde hem incl. fooi AUD 20,00 voor een toegift en een ritje naar ons hotel. We merkten dat hij ervan genoten had en met een smile reed hij weer weg.

Dan ons dagje Adelaide.

Vooraf al de Botanisch tuin bezocht, blijft altijd een ontspannen sfeer uitstralen grote diverse bomen, met als topper " onze " ficus van thuis, maar dan ff groter, boomwortels zo hoog als de lengte van de jongens.

Heerlijke klimtuin, maar ook samen met Jeroen de ficusnoten gezocht, thuis proberen of we nieuwe ficus kunnen kweken.

Goede koffie gedronken in cafe in de Botanical garden met zicht op Adelaides hospital. Wel vermelding waard , want soms zijn die long blacks echt water met een theesmaakje of als je positiever ingesteld bent een licht koffiesmaakje.

Eerst relaxen op onze hotelkamer, naar later bleek een top locatie om dit te doen, maar even minder als overnachting met lampen die niet uit konden zonder alles af te sluiten dus ook de airco en die was wel nodig met temperaturen van rond 25-30 in de avond/nacht.

Concreet betekent dit dat we de lampen hebben proberen er uit te draaien, mwah.. niet echt goede afloop voor deze lampen, maar wij konden nog een beetje slapen met de airco weer aan.

Voor ons allemaal heerlijk dat alles lukt met WIFI op de hotelkamer, uploaden, spelletjes doen en zelfs facetimen is gelukt .

Iedereen onder de douche, wat een gemak dat alles er is, de jongens ontdekken voor het eerst conditioner, uitgelegd, kun je in je haren doen als je ze eerst hebt gewassen met shampoo, even laten zitten en dan uitdoen.

Dit had Tjomme letterlijk begrepen, dus die kwam de douche uitlopen : "wel onhandig hoor, eerst de douche uitgedaan, wachten, dan weer aan, weer zoeken naar goede warme straal en dan uitspoelen".

Keuze voor de jongens was pizza vanavond, en op advies van een erg vriendelijke en enthousiaste hotelmedewerkster ( die het helemaal gaaf vond dat we met kinderen gingen reizen, ging zij ook doen zo gauw ze kinderen had, dacht ze ) naar een pizzeria op de hoek die lekkere Italiaanse pizza's zou maken.

Goed gevulde pizza's, lekker gegeten, alleen de long black die Jeroen als afsluiter dronk,(een slechte thee soort) had achteraf beter de Espresso kunnen zijn die Nicole had besteld.

Hij dacht een slimme zet te doen door regular ipv large te bestellen, maar in Australië is het of espresso of long black en die laatste is niet altijd de meest sterke bak, zoals eerder gezegd.

Daarna de stad in de vroege, zwoele , zomeravond doorgelopen, Tjomme met fotocamera om foto's van de stad te maken in het donker. Rond half negen was het donker in Adelaide.

We liepen langs meerdere gelegenheden waar men, al dan niet gezamelijk, aan een waterpijp zat te lurken, weer een nieuwe beleving voor de jongens.

Op de foto met een groot verlicht en ingepakt kerstkado , nog gesproken met een inwoner van Sydney, afkomstig uit India ( de man greep het gesprek met ons aan , zodat hij niet met zijn familie op de foto hoefde voor het verlichte kerstkado ;), ze waren met 2 gezinnen met de auto naar Adelaide gereden om daar de feestdagen te vieren met een ander gezin .

Hij was happy in Sydney, vond Adelaide maar klein, hier maar 1 miljoen mensen ipv 5 miljoen in Sydney.

Op de vraag van Nicole aan Jelte of haar rugzak nog dicht zat ,reageerde Jelte erg alert : " Nee, hij staat open....." en dan met een stalen gezicht : " hij is leeg ".

Dat was even schrikken, bleek gelukkig een goede grap en geeft weer aan dat ook de jongens erg gewend zijn geraakt aan het reizen en waar op te letten.

Verder langs graffiti onder een brug, die ook op meerdere foto's staat.

De jongens leren veel over fotograferen van Jeroen, maar zijn zelfs vaak de eersten die allerlei functies ontdekken op hun fotocamera/telefoon. Daar leren de ouders dan weer van :)

Nog even het gebouw voor ons hotel op de foto, en na wat sociale contacten het licht uit, zou je denken ......

Een onrustige , korte nacht volgde, volgende dag op weg naar Sydney via Brisbane.

We merken dat er vast kamervragen gaan komen over de genomen route, het is niet anders.

Adnyamanthanha

Adnyamanthanha

26 december, ons 2e kerst ontbijtje bestond zoals gewoonlijk uit een geroosterd broodje al dan niet belegd met peanutbutter of jam, thee was een heerlijke aanvulling hierop.

De temperatuur viel inderdaad een stuk lager uit en de familie merkte al snel dat het energieniveau beter werd, dat wilde zeggen: op naar de duizenden jaren oude aboriginal rotschilderingen de Arkaroo Rock paintings.

Een uurtje door de Bush naar paintings lopen was een aangename belevenis. Langzamerhand kwamen we dichterbij de rode bergwand, Snt. Mary Peak, met als hoogtepunt het bereiken van de holle overhellende rode cave, waar de vroegere Adnyamanthanha people hun kunsten toonde. We zagen oa vogels die als kruizen geschilderd waren, ook een voorkomende dikke varaan was met enig fantasie terug te halen. We probeerden zo goed als het kon ons met de jongens in die tijdsgeest te plaatsen. Leuk ! Jongens nog een filmpje voor school opgenomen en via

een loop weer teruglopen. Halverwege op een mooi rotsachtig open stuk Freeks parodie opgenomen. Jeroen in het wild, met als geluidsman Jelte (stok in zijn hand)

en Tjomme de cameraman. In 1 take alles opgenomen, om dat te doen was voor iedereen lol.De aanwezige bokken alswel 1 flindersrange bushvaraan, moesten er het zijnen van denken.

De terugtocht duurde korter dan de heentocht en snel reden we door naar de nieuwe camping Wilpena Pound, verdop in het gebied. De camping met de Information en waar we begroet werden door honderden schreeuwende little Correllas, (witte papagaaien). Dit gebied was nog het meest vruchtbaar tov andere plekken in het park. Maar ook hier had de droogte zijn slag geslagen. De droge kreek bestond uit

vooral red gum trees en werden hogerop in het gebied vervangen door naald-achtige bomen. Leuk om te zien dat er meerdere, jawel zelfs Aussies het de moeite waard vonden om een tentje of een campertje op te zetten. we hadden gezelschap.

Onze kampplek was bezet door, natuurlijk kangoes, schreeuwende raven, en zo af en toe bestormd door groepjes brutale totaal niet schuwe apostle birds. Zo waren Jelte en Tjomme bezig op hun tabletje als wel telefoon, kropen deze birds als muizen tussen hun benen en stoelen op zoek naar eten.. grappig, hebben ze nooit door gehad. De swimmingpool werd even bezocht, maar door Jeltes zijn loopoor en bloedneus was het zwemmomentje van korte duur.

Onze opgehangen hangmat was voor de komende middag de activiteit. lekker chillen volgens de boys.

De volgende ochtend zouden we een serieuze wandeling gaan maken langs het dal verder het gebied in. Met enige verbazing zaten de witte papagaaien in een grote groep in het begin van onze wandeling. De jongens genoten er zichtbaar van. Tjomme inmiddels ook aan het fotograferen, bleef maar schieten met zijn cameraatje.

Kort oponthoud door blokkade van wandelpad door moeder emu en 4 jonge emu's, maar na even wachten konden we door.

Ook een verassing was de uiteindelijke waterrijke kreek hogerop in het gebied, helaas weinig leven te zien of te horen, inmiddels warm en midden op de dag. Dat zou een hoop verklaren. We bereikten een vroegere kleine nederzetting dat wil zeggen een historische boerenfarm, die enkele honderden jaren geleden opgebouwd werd. Men dacht hier met succes veeteelt te bedrijven. Ook hier was de realiteit weerbarstiger, door sterke weersinvloeden werden ze na meerdere pogingen het gebied uit gejaagd.

De volgende morgen was Jeroen nog even een blauwe winterkoning proberen te fotoeen. Door te fluiten tussen zijn tanden, dat wil zeggen het geluid van het beestje na te doen, hoopte hij hem dichterbij te krijgen. Wat hem wel lukte was dat hij een mede manlijke campinggenoot lokte, die duidelijk geïnteresseerd was in het manlijke geslacht. Begreep hij veel van de imitatie van een winterkoning.

Deze verdere ochtend reden we het Flinders range gebied weer uit en zouden via droge landbouwgebieden dichtbij Adelaide het plaatsje Port Wakefield aandoen

Hier wilde Tjomme s'avonds ook nog wel wat foto's maken van vogels in een mangrove rivier gebied.

Stijgend zand

Stijgend zand

24 december, de aftocht vanuit Ceduna met zijn duintjes was goed, de avond ervoor hadden de mannen nog heerlijk in een ondiepe zee gewommen, maar de jongens merkten snel dat ze een mooiere zee en strand hadden meegemaakt, verwende knaapjes dat ze waren (-: Dat ze er van genoten was een understatement. Bij Nicole maakten de boys geen indruk hoever ze de zee op gezwommen waren en ze de valse suggestie wekte dat ze in erg diep water vertoefden. Ze konden haar niet de schrik op het lijf jagen. Het was slechts een 1/2 metertje diep, "mooie diepte, niet te diep jongens": schreeuwde Papa.

In de wederom vele kilometers die we maakten richting Flinders Range, jawel we gingen het er toch maar op wagen, ondanks de voorspelde hitte. Na een poosje rijden, Australie kent zijn afstanden, verschenen langzamerhand wat kleine gebergtes. De aan de linkerzijde van ons omzoomd door zware wolken, hmm.... betekende dit de heerlijk afkoelende onweerswolken?

Het gebergte bleek het Gambler Nat Park en nog niet de Flinders Range park te zijn, doorkachelen dus en van afkoeling was geen sprake. Het bereiken van Flinders RangeNat Park, was inderdaad een warm klusje.

Her en der verschenen er op de licht glooiende steppes,opstijgende rode zandhoosjes in een savanne achtig gebied, geel verdord gras, taaie heesters, verlaten gumtrees, waarvan sommige het loodje hadden gelegd door klimaat of brand. Maar dit alles toch zonder enig teken van leven van giraffen of ander Afrikaans wild. Nee de zonnesteek hallucinerende gedachtes waren een gegeven. De inmiddels op afstand aanwezige rood uitgeslagen gebergtes omringden ons. Was hier ook niet de naam "Red Bluff"als gebergte?, prachtig. Dit moest het begin van Flinders Range zijn.

Hiep hoi ! Een stoffig pad linksaf van de hoofdweg bracht ons naar de spaarzaam in dit gebied aanwezige campings. Daar aangekomen, het was rond een uur of twee, geen hond op de camping, had de hitte hun tol geeist en hun doen laten smelten? waar waren ze gebleven? Maar nee, de manager van Rawnsley Station, noemde het: "Out of season". Australiërs kunnen tegenwoordig ook nergens meer tegen. Bij een beetje warmte verroeren ze hun kont niet meer , maar goed wij hadden inmiddels te dealen met zo'n 40gr C.

Was toch wel even slikken, hadden snel het idee een grote "Ghost camping" in bezit genomen te hebben maar goed, alles deed het en braaf betaalden we AUD 45,00 en daar konden we heerlijk voor zwemmen, zalig douchen en hopelijk nog zaliger slapen en de aanwezig bbq beloofde ook veel goeds. Nee met de camping was niks mis!. De jongens zagen het het meest zitten: " Toppie ik zie het zwembad al, die campkitchen met tv en houtkachel, dat is vet koel, hebben jullie die al gezien, we blijven hier wel hoor".

Papa en Mama waren definitief om ! Een rare gewaarwording als er vooral grijze autootjes als "driving by ghosts" het terrein op rijden,`hmmmm... vreemd, wat bleek later: een aanwezig benzine pomp, carwasje uitgedost in een betonnen plaatje met spuit en een kneuterig shopje voor wat etenswaar, bleek de bezoeken te verklaren. Dit alles onder het beheer van het campingspaar. Verderop richting de hoofdweg was er zelfs nog een restaurantje en werd er iets met schapen gedaan.

Omdat we het blijkbaar nog niet warm genoeg vonden, gingen we de eerste avond de nodige pannenkoeken bakken,beloofd was beloofd, nietwaar. S'avonds na een kleine afkoeling een wandeling in het gebied gemaakt, via een sta caravan welke bewoond werd door een stel die hier op de camping werkte. Geestig om te zien dat hun verblijf versierd was met kerstverlichting, we sloten ons gesprek dan ook af met de beleefde woorden:"Merry Christmas" en we vervolgden ons pad via de uitgesleten gortdroge kreek naar Kangaroo Gap. Die naam was niet uit de lucht komen vallen, zo bleek, hoe schichtig ze ook waren, te tellen ....dat waren ze.

Bij terugkomst had iemand van de familie het slimme idee opgevat om in de aanwezig camper de airco op te stoken, dit was de actie van de vakantie en diep slapen was wat we met z'n allen deden!

De ochtend op eerste kerstdag tijdens ontbijt werden we getrakteerd op emu's ,parrots , en natuurlijk kangoes. Elk vochtig plekje zoals lekkende kranen werden opgezocht en gevonden. Ook Australie wat zo'n klimaat vriendelijk land lijkt te zijn heeft duidelijk zijn vernietigende kanten. lange zinderende hittes, kans op grote branden, en daar tegenover zijn enorme kans op floodings . Foto's van overstromingen op de camping enkele jaren geleden hingen als een trofee in de campkitchen. Nee het overleven van menig dier in de Flindersrange wordt zwaar op de proef gesteld. Op een manier waren we hier stilletjes getuige van, elk zoogdier, of vogel kroop overdag weg onder een dichte boom of heester. S'avonds begon de zoektocht naar water en eten elke keer weer opnieuw.

Via een Information, verder het park verkend, de ranger gaf ons de nodige informatie over het gebied met zijn duidelijke zorg over de extremen in het weer en global warming, in hoeverre dit allemaal mocht kloppen, reden we toch blij met de nodige informatie op zak, naar plekken op zoek voor roofvogels en reptielen. De wedgetaileagle, was duidelijk de grootste onder de birds of prey. Nee al snel zagen we hem. Jeroen gooide zijn portier snel open, draaide om de auto heen en volgde de arend met zijn lens, klik... klik ..klik...klik klonk het achter elkaar, helaas voor hem de vogel was snel gevlogen.. Verder werden er wouwen en valken en diverse lapwings gezien en helaas wederom vele aangereden dode kangoes.

De Nullarbor, vestigde hierin overigens wel duidelijk het record.

Maar ook groepen emu's , rode en grijze kangoeroes , wallaby's, het leek wel op een safaripark waar we door heen reden.

Meerdere foto's gemaakt, ook door de jongens , een hele mooie belevenis.

De terugweg zou ons brengen langs de Aboriginals rotsschilderingen welke een paar duizend jaar oud zouden zijn.

BIj de parkeerplaats aangekomen, bleek de wandeling nog 2 uur te duren. Geen doe-dingetje met 37 gr. C., morgen in de ochtend maar proberen.

Snel terug naar de camping voor een zwembadje, jawel het water was nog niet verdampt en we vervolgden het met een heerlijk guava-of gingerbiertje.

De avond bracht ons weer een bbg onder een veranda, voor Nicole en Tjomme een hamburgertje en voor Jelte en Jeroen, vis.

Nog korte uitwisseling met de enige andere gasten op de camping in een cabin, 4 20-jarige jongens uit Singapore.

Zij vierden 2 weken vakantie nadat ze allen de verplichte diensttijd in Singapore van 2jaar hadden afgesloten. De komende 10 jaar krijgen ze elk jaar een herhaling en kunnen ze worden opgeroepen voor het leger.

Van extremisme en armoede zou je in Singapore niets merken volgens een van hen, zwervers en mensen met ook maar enige extremistische uitlatingen worden in de gevangenis gezet. Bewijs is daar niet direct voor nodig, vooral de bedoeling dat Singapore schoon en mooi is voor alle mensen met geld die voor de lage belasting naar Singapore komen.

Zelf kwamen ze ook uit de betere klassen, wat maakte dat ze allen gingen studeren in het buitenland UK of Australie.

Nog even goed geschrokken van een forse spin van 10-15 cm doorsnee in de campkitchen , weer richting afronden van de dag.

De dag was voor ons wel weer klaar en het maffen kon beginnen met het idee dat het de volgende dag koud zou gaan worden: 30 gr C. ! Heerlijk !

De lege camping

De lege camping

We wilden wel een keer naar Flinders Ranges. We hadden op de weersvoorspellingen gehoord dat het daar niet zo warm was. Ik denk dat ze daar een beetje gestoord waren, want het was daar wel 41 graden!!! Maar ja, dat wisten we toen nog niet dus gingen we via de MC naar die camping. Maar , na een zweterig tochtje rijden, hoorden we van de mevrouw van de camping dat er nu niemand was omdat het nu zo warm was, oftewel "out of season" -puntje. Maar we hadden wel lekker de hele camping voor onszelf +puntje. En de camp kitchen was supergroot en voor ons alleen+puntje. Het was gewoon supervet!!! Maar ja, er was niemand om mee te spelen

-puntje. Maar er was wel een zwembad voor ons alleen +puntje. Nou ja, toen we er eenmaal waren was het dus best een leuke camping.

Jelte

Scorebord punten

-punten +punten

|

|

2|3

|