Stijgend zand

24 december, de aftocht vanuit Ceduna met zijn duintjes was goed, de avond ervoor hadden de mannen nog heerlijk in een ondiepe zee gewommen, maar de jongens merkten snel dat ze een mooiere zee en strand hadden meegemaakt, verwende knaapjes dat ze waren (-: Dat ze er van genoten was een understatement. Bij Nicole maakten de boys geen indruk hoever ze de zee op gezwommen waren en ze de valse suggestie wekte dat ze in erg diep water vertoefden. Ze konden haar niet de schrik op het lijf jagen. Het was slechts een 1/2 metertje diep, "mooie diepte, niet te diep jongens": schreeuwde Papa.

In de wederom vele kilometers die we maakten richting Flinders Range, jawel we gingen het er toch maar op wagen, ondanks de voorspelde hitte. Na een poosje rijden, Australie kent zijn afstanden, verschenen langzamerhand wat kleine gebergtes. De aan de linkerzijde van ons omzoomd door zware wolken, hmm.... betekende dit de heerlijk afkoelende onweerswolken?

Het gebergte bleek het Gambler Nat Park en nog niet de Flinders Range park te zijn, doorkachelen dus en van afkoeling was geen sprake. Het bereiken van Flinders RangeNat Park, was inderdaad een warm klusje.

Her en der verschenen er op de licht glooiende steppes,opstijgende rode zandhoosjes in een savanne achtig gebied, geel verdord gras, taaie heesters, verlaten gumtrees, waarvan sommige het loodje hadden gelegd door klimaat of brand. Maar dit alles toch zonder enig teken van leven van giraffen of ander Afrikaans wild. Nee de zonnesteek hallucinerende gedachtes waren een gegeven. De inmiddels op afstand aanwezige rood uitgeslagen gebergtes omringden ons. Was hier ook niet de naam "Red Bluff"als gebergte?, prachtig. Dit moest het begin van Flinders Range zijn.

Hiep hoi ! Een stoffig pad linksaf van de hoofdweg bracht ons naar de spaarzaam in dit gebied aanwezige campings. Daar aangekomen, het was rond een uur of twee, geen hond op de camping, had de hitte hun tol geeist en hun doen laten smelten? waar waren ze gebleven? Maar nee, de manager van Rawnsley Station, noemde het: "Out of season". Australiërs kunnen tegenwoordig ook nergens meer tegen. Bij een beetje warmte verroeren ze hun kont niet meer , maar goed wij hadden inmiddels te dealen met zo'n 40gr C.

Was toch wel even slikken, hadden snel het idee een grote "Ghost camping" in bezit genomen te hebben maar goed, alles deed het en braaf betaalden we AUD 45,00 en daar konden we heerlijk voor zwemmen, zalig douchen en hopelijk nog zaliger slapen en de aanwezig bbq beloofde ook veel goeds. Nee met de camping was niks mis!. De jongens zagen het het meest zitten: " Toppie ik zie het zwembad al, die campkitchen met tv en houtkachel, dat is vet koel, hebben jullie die al gezien, we blijven hier wel hoor".

Papa en Mama waren definitief om ! Een rare gewaarwording als er vooral grijze autootjes als "driving by ghosts" het terrein op rijden,`hmmmm... vreemd, wat bleek later: een aanwezig benzine pomp, carwasje uitgedost in een betonnen plaatje met spuit en een kneuterig shopje voor wat etenswaar, bleek de bezoeken te verklaren. Dit alles onder het beheer van het campingspaar. Verderop richting de hoofdweg was er zelfs nog een restaurantje en werd er iets met schapen gedaan.

Omdat we het blijkbaar nog niet warm genoeg vonden, gingen we de eerste avond de nodige pannenkoeken bakken,beloofd was beloofd, nietwaar. S'avonds na een kleine afkoeling een wandeling in het gebied gemaakt, via een sta caravan welke bewoond werd door een stel die hier op de camping werkte. Geestig om te zien dat hun verblijf versierd was met kerstverlichting, we sloten ons gesprek dan ook af met de beleefde woorden:"Merry Christmas" en we vervolgden ons pad via de uitgesleten gortdroge kreek naar Kangaroo Gap. Die naam was niet uit de lucht komen vallen, zo bleek, hoe schichtig ze ook waren, te tellen ....dat waren ze.

Bij terugkomst had iemand van de familie het slimme idee opgevat om in de aanwezig camper de airco op te stoken, dit was de actie van de vakantie en diep slapen was wat we met z'n allen deden!

De ochtend op eerste kerstdag tijdens ontbijt werden we getrakteerd op emu's ,parrots , en natuurlijk kangoes. Elk vochtig plekje zoals lekkende kranen werden opgezocht en gevonden. Ook Australie wat zo'n klimaat vriendelijk land lijkt te zijn heeft duidelijk zijn vernietigende kanten. lange zinderende hittes, kans op grote branden, en daar tegenover zijn enorme kans op floodings . Foto's van overstromingen op de camping enkele jaren geleden hingen als een trofee in de campkitchen. Nee het overleven van menig dier in de Flindersrange wordt zwaar op de proef gesteld. Op een manier waren we hier stilletjes getuige van, elk zoogdier, of vogel kroop overdag weg onder een dichte boom of heester. S'avonds begon de zoektocht naar water en eten elke keer weer opnieuw.

Via een Information, verder het park verkend, de ranger gaf ons de nodige informatie over het gebied met zijn duidelijke zorg over de extremen in het weer en global warming, in hoeverre dit allemaal mocht kloppen, reden we toch blij met de nodige informatie op zak, naar plekken op zoek voor roofvogels en reptielen. De wedgetaileagle, was duidelijk de grootste onder de birds of prey. Nee al snel zagen we hem. Jeroen gooide zijn portier snel open, draaide om de auto heen en volgde de arend met zijn lens, klik... klik ..klik...klik klonk het achter elkaar, helaas voor hem de vogel was snel gevlogen.. Verder werden er wouwen en valken en diverse lapwings gezien en helaas wederom vele aangereden dode kangoes.

De Nullarbor, vestigde hierin overigens wel duidelijk het record.

Maar ook groepen emu's , rode en grijze kangoeroes , wallaby's, het leek wel op een safaripark waar we door heen reden.

Meerdere foto's gemaakt, ook door de jongens , een hele mooie belevenis.

De terugweg zou ons brengen langs de Aboriginals rotsschilderingen welke een paar duizend jaar oud zouden zijn.

BIj de parkeerplaats aangekomen, bleek de wandeling nog 2 uur te duren. Geen doe-dingetje met 37 gr. C., morgen in de ochtend maar proberen.

Snel terug naar de camping voor een zwembadje, jawel het water was nog niet verdampt en we vervolgden het met een heerlijk guava-of gingerbiertje.

De avond bracht ons weer een bbg onder een veranda, voor Nicole en Tjomme een hamburgertje en voor Jelte en Jeroen, vis.

Nog korte uitwisseling met de enige andere gasten op de camping in een cabin, 4 20-jarige jongens uit Singapore.

Zij vierden 2 weken vakantie nadat ze allen de verplichte diensttijd in Singapore van 2jaar hadden afgesloten. De komende 10 jaar krijgen ze elk jaar een herhaling en kunnen ze worden opgeroepen voor het leger.

Van extremisme en armoede zou je in Singapore niets merken volgens een van hen, zwervers en mensen met ook maar enige extremistische uitlatingen worden in de gevangenis gezet. Bewijs is daar niet direct voor nodig, vooral de bedoeling dat Singapore schoon en mooi is voor alle mensen met geld die voor de lage belasting naar Singapore komen.

Zelf kwamen ze ook uit de betere klassen, wat maakte dat ze allen gingen studeren in het buitenland UK of Australie.

Nog even goed geschrokken van een forse spin van 10-15 cm doorsnee in de campkitchen , weer richting afronden van de dag.

De dag was voor ons wel weer klaar en het maffen kon beginnen met het idee dat het de volgende dag koud zou gaan worden: 30 gr C. ! Heerlijk !