Etosha

Na een goede voorbereiding met gesprek met lokale gids van andere groep op voorlaatste camping en alles goed doorgenomen in de boekjes gaan we op stap.
Jelte heeft een nieuw autospel voorgesteld, vragen gemaakt door 1 persoon over wat we de laatste 3 tot 5 minuten hebben gezien worden daarna beantwoord of niet..
Snelweg dus gaat snel en dat is voor een keer best lekker.
Vlak voor de ingang van Etosha wordt opnieuw waar aan de man gebracht door lokale mensen, gelukkig niet schreeuwerig, maar roept toch altijd een dubbel gevoel op.
Wij met alle luxe rijden dit park in en zij denken er over na hoe ze eten hebben voor de volgende dag en een dak boven hun hoofd.
Deze ongelijke verdeling is ook terug te lezen in een lokale krant die we hebben gekocht.
Enerzijds komt de corruptie terug, gestelde vragen worden niet tijdig beantwoord over bv de evaluatie van de resetllements door de goverment.
Anderzijds 2 bladzijden ingezonden brieven/e-mails van lezers waar je deze problematiek en ook de vraag hoe kunnen we dit veranderen weer terugziet.
Er wordt gesproken over een soort van studiefonds, waardoor ook de minder bedeelden naar de universiteit kunnen, anderzijds betaald ruim de helft deze schulden niet terug na afstuderen, er wordt door een lezer opgeroepen dit wel te doen, want anders kan de volgende generatie hier niet van profiteren.
Ook wordt er gesproken over ongelijkheid, alleen 2 universiteiten in Windhoek. Dus als je ver van Windhoek woont, kun je het bijna wel vergeten, want de lagere school is al amper te betalen incl schoolbus voor een werknemer van een supermarkt , laat staan een campus in Windhoek.

Terug naar Etosha, hier gaat het natuurlijk om de beleving van de natuur en vooral het spotten van dieren.
Bij start al snel een waterpole met allerlei dieren, giraffen, zebra's, kudu's, wildebeast ( deze laatste staan best dichtbij en ogen voor de jongens als enge beesten , doorrijden dus )
Veel soorten gezien, ook verschillende vogels, mooie soort was de secretarisvogel.
Maar schrijven over de dieren /vogels kan ik beter overlaten aan de mannen :)

Geslapen in het park op campsite Halali, snachts ook huilende geluiden gehoord, maar eigenlijk best een goede nacht gehad.

Sowieso merken we dat we steeds makkelijker worden/kunnen zijn. Sochtends onze slippertjes aan die onder aan de trapjes staan. Verder blijkt het muggenseizoen nog niet te zijn begonnen, dus na een eerste warme avond in lange shirts en broeken , bleek dit nu niet nodig. Mocht iemand nog malaria testen nodig hebben, zijn deze waarschijnlijk gratis bij ons op te halen na de reis.

Halali betekent het stoppen van de jacht aangekondigd met trompetten.
De poort staat overdag open, maar gaat dicht voor zonsondergang en kort voor zonsopgang pas weer open. Dus dreiging voldoende.
Bij Halali is een mooie waterpole Moringabi, gelegen op een berg, het is een aangelegde waterpole, in Etosha zijn er zowel natuurlijke als aangelegde waterpoles.
Gisteravond bij de schemering hebben we neushoorns gezien, WoW dat was wel gaaf.
Eerst een, maar na wachten 2 volwassenen met 2 kleine neushoorns. We denken dat het om de witte neushoorn gaat.
Dit is best lastig te zien, neushoorns zijn namelijk allebei grijs, alleen witte neushoorn heeft een wijde bek en zwarte neushoorn een spitse.
De beesten hebben wel iets Dino-achtigs.
Vandaag weer twee grote rondes gereden, je mag de auto echt niet uit, bij 1 tussenstop had ik de eer om het hek van de picnic stop te openen en te sluiten, mwah.. Het ging om 20 meter, maar toch, was blij dat ik weer in de auto zat.
Nu proberen we nog iets te spotten bij zonsondergang, een chill momentje zoals de jongens zeggen , concreet :
Jelte en Tjomme kijken stuk TV of iets anders bij de tent op de telefoon.
Jeroen en ik met een heerlijk biertje ( Windhoek lager) bij de zonsondergang bij de waterpole, waar we met zo'n 30 -40 man naar het water zitten te kijken.
Prima meditatief momentje zo.
Hopen dat we nog nieuwe soorten gaan spotten vanavond of morgen.
De volgende dag vroeg eruit, kwart voor zeven rijden we weg, we hoorden/zagen de buren een kwartier eerder wegrijden ,dus de klok bij de gate zal wel niet kloppen, deze gaat vast eerder open dan kwart over zeven, zoals op de klok staat bij de gate.
Helaas, klok klopt gewoon, dus zoals Jeroen zei : We staan weer net in de rij als bij de Sossusvlei, nu wel als derde en ja ...achter onze buren...
Rij groeide snel, en we zijn in Afrika, dus niks kwart over zeven, tien minuten later komt op zijn gemak een medewerker met sleutel aangelopen.
De laatste dag in Etosha, weer prachtige belevingen van dieren, op het laatste toegestane moment zijn we de gate van Etosha uitgereden.
Niet voordat Jeroen op de foto is gegaan met een stel donkere Namibiërs , uit Tsumeb, die op zondag een dagje Etosh gaan doen, via een fotomoment komen ze al snel op Patrick Kluivert, "he's got the same colour as I have".
Enthousiast wil de zoon met ons op de foto, als wij proberen uit te leggen dat we de
Verschillen zo groot ervaren , lijken ze dit zelf niet zo te zien. Ze geven aan dat ze hier in Namibie leven met " mix- colours" just like you in Holland.

Verstuurd vanaf mijn iPad
Terug