Nicole Jeroen
Aan nicolejeroen@upcmail.nl
11:10
1 bijlage
Little Five

Swakopmund, een plaatsnaam met als achtergrond Duitse roots. Gelegen tegen de kust in midden west Namibië. De buitenwijken oogden saai en de ogenschijnlijk levenloze duinen omsloten Swakopmund. De arme bevolking poogde bij benzine stations, supermarkten en winkels wat geld los te trommelen van mensen met vooral hippe auto's . Vermoedelijk werkt het toch blijkbaar om stoïcijns naast het raampje van de bijrijders stoel te wachten .Wij hadden geen dure kar, maar natuurlijk waren wij in hun ogen rijk.
De vorige dag werden we van de luchthaven in Walvisbaai opgehaald door een bekende van de eigenares van het appartement. De taxi-rit onze eerste kennismaking met het zanderige stoffige leven over de niet geasfalteerde wegen. Een dikke witte SUV Mercedes dropte ons via een uitzicht op de lagoon, in ons koude appartement. De verwarming of heather ontbrak.
De oplossing diende zich aan. Jeroen verschoof de oven richting de slaapkamer en
het cooking system draaide op volle toeren en probeerde ons met alle macht te verwarmen. Het lukte deels. De avond viel en wij ook tevens in ons bed. Moe...

De eerste ochtend in Namibië was een ontbijtje van de uit de "Pick and Pay" de avond ervoor gekochte eten. De ochtend verder gaf ons een blik van het enigszins toeristisch uitziende centrum van Swakopmund en de druk bezochte boulevard bood ons ontspanning met een wandeling naar een piertje en meerdere barretjes. Het uiteindelijk bezochte museumpje was een laagdrempelig bezoek. Via de opgezette wilde dieren belandden we langzaam in de menselijke en mechanische wereld van Namibie. Het prettige informatieve contact met een Nederlandse naar Namibië geëmigreerde vrouw had als snel een wending van een Cheetah Farm tot de altijd complexe relatie tussen donkere-en blanke mensen. Onze indruk was dat er toch een samenhorigheid tussen de bevolking was.
Het avond eten in Swakopmund was een bijzonder smakelijk bezoek aan het visrestaurant "Tug". We werden de hele avond bediend door de gezellige jongen
Kanu.
Maandag 13 Augustus, we melden ons bij Charly Dessert Tour voor een tocht door de grootste duinen van Namibië. De aimabele man Nick vertelde ons over de natuur ,de werking van de duinen en een rijkdom van leven. "The little five" enigszins grappig maar serieus bedoeld, konden we hier vinden: diverse soorten hagedissen, gekko's,
de sidewindersnake oftewel de gehoornde dwergpofadder, en natuurlijk de fascinerende Amaqua Kameleon. Deze leeft dus in een relatieve droogte en niet zoals zijn soortgenoten in tropische vochtige Madagaskar. De Swakopmund rivier was droog, toch blijven ze het hier steevast een rivier noemen. Het enige vocht wat hier terecht kwam was het condens vanuit de zee en de mist. En daar kan het planten- alswel het dierenleven zich mee voeden. Sommige gekko's uitgerust met zwemvliezen konden
zich gemakkelijk uit de voeten zwemmen door complete gangenstelsels in het zand te maken. Andere Gekko's en hagedissen moesten het weer hebben van hun snelheid om zo uit de greep van oa de pofadder te blijven. Deze heeft overigens een magnifieke camouflage, bijna zijn hele lijf onder het zand, zijn ogen liggend bovenop zijn kop liggen boven het maaiveld. Zijn staart puntje fungeert als een lure en imiteert een wormpje.
De jongens genoten volop,bij elke versnelling van Nick in zijn 4wd racemobiel . Het losse zand stoof hoger de duinen op bij elke bocht die we namen. Natuurlijk
gaf dit de nodige hilarireit in de auto. Op en af over de inmiddels gebaande paden. Nick had zijn collega al vooruit gestuurd om de nodige wezentjes te vinden en dat hij er een neus voor had bleek al snel. Het ene na het andere dier werd gevonden, zelfs de gemeen giftige pofadder. Gelukkig was het een koude ochtend en was de slang niet zo snel.
Zo stonden we ook later bij de "daalder" plant, grappige Nederlandse invloed, het dikke blad, de vorm van deze munt zat boordevol met vocht, kopjes thee werden gevuld.
Met water liet Nick zien hoe het zaad van deze plant ontplofte en kon beginnen met ontkiemen. De jongens vroegen of ze een stuk steile duin mochten afglijden en voor dat ze het antwoord hoorden stoofden ze naar beneden. En Jeroen mocht plassen. Nick dropte ons uiteindelijk in Swakopmund en na het geven van wat tipgeld waren we een stuk kennis rijker over het duingebied. We nestelden op een terras enGenoten van genoten van de inmiddels warme zon.

Onderonsje Jeroen en Jelte :
Lol Gr Jelte was het domste jongetje van de groep, totdat Jeroen in de groep kwam en deze hem snel verliet bij al die dommeriken ,omdat hij natuurlijk te dom was ; al snel zagen de gasten dat ze Jeroen misten en smeekten hem om terug te komen in de groep. Want het was de groep van de dommeriken en ja daar moet Jeroen natuurlijk in.maar er was maar 1 groep maar binnen die groep was er toch een slimmerik nodig. Maar gelukkig hadden ze Jelte al , die haalde het niveau omlaag
Maar hij kon wel mooi de auto poetsen. En Jeroen kon dan plussommen tot en met 10 leren, want dat vond hij nog heel moeilijk.maar Jeroen blies het verhaaltje uit haalde een 10+ voor de sommen ,de laagste score was een 3 ,u raadt al van wie..... Tjomme natuurlijk.

EINDEEE

.

Terug