Namibië


Ja we zijn weer weg ! Heerlijk , zin in weer een bijzondere reis.
Goed dat we hiervoor gekozen hebben, deze ervaring en avonturen nemen we maar weer mee in ons verdere leven.
Best filosofisch, dus nu weer terug naar het normale leven :
Top actie, Peter en Marieke waren nog niet 2 uur thuis, of Peter bracht ons alweer naar Schiphol.
De dolle dwaze dagen op Schiphol waren er gelukkig niet op vrijdag avond midden in de zomervakantie ( zwarte zaterdag was de dag erna...)
Even puzzelen, maar we zaten met z'n 4-en naast elkaar in het vliegtuig, nachtvlucht, ff zoeken maar Tjomme en Nicole hebben best aardig geslapen tweede deel van de vlucht, daardoor ook ontbijt overgeslagen.
Windhoek lopend van vliegtuig naar aankomsthal, welgeteld 5 vliegtuigen op een rij , kleine miscommunicatie : KLM personeel verzekerde ons bij herhaling dat we zelf onze bagage moesten overbrengen naar Air Namibia voor de binnenlandse vlucht naar Walvisbaai, maar wat we zagen, niet onze bagage, na 4 balies verder , beetje chaotisch, best vriendelijk, veel ordners hier nog in de kantoortjes ( Was in NL ook 10 jaar geleden teken dat er gewerkt werd..), door om in te checken voor binnenlandse vlucht. Jongeman bij de incheckbalie begreep onze vraag, maar kon niemand bereiken, gelukkig overzichtelijk vliegveld en vriendelijk personeel, dus " Sorry mem, I just go and check where your luggage is "
Jawel was dus wel gewoon doorgeladen naar onze binnenlandse vlucht door het grondpersoneel van Air Namibia.
Begrepen later dat er voorheen 2 luchtvaartmaatschappijen waren in Namibie, nu nog maar 1, prijzen voor locals hierdoor wel omhoog.
Walvisbaai gemoderniseerd gebouw bij de luchthaven, zag er mooi uit, welgeteld 4 binnenkomende vluchten deze zaterdag, wij stonden er dus ook alleen met ons vliegtuig. Lekker lopen naar de aankomst en vertrekhal. Bagage werd gebracht met een volle pick-up .
In de hal zat een jonge blanke vrouw ons op te wachten met een bordje " Nicole Cornelissen ".
Enthousiast, grootouders oorspronkelijk uit Duitsland, vertelde ze onderweg over haar leven. Onzekere toekomst hier in Namibie, regering corrupt, zeker door belangen Zuid-Afrika en anders wellicht gevaren in de toekomst door overname land van Chinezen .
Zo sterk ongewis dat zij voor nu had gekozen dat ze geen kinderen wilde.
Dubbele nationaliteit had ze niet, grootouders destijds konden in WOII alleen binnen gekomen , nadat ze afstand deden van Duits paspoort.
Haar vader was via advocaat aan het kijken of zijn kinderen toch een Duits paspoort konden krijgen, gezien onzekere toekomst Namibië .
Zelf vroeg ze zich af of ze überhaupt alles wel achter zich zou laten.
Enthousiast vertelde ze over de gebieden waar we langs reden, Flamingo's gezien en Lagune bij Walvisbaai , Dune 7 ( grootste duin Namibië ) bij de luchthaven.
Volgens haar was er geen spanning tussen gekleurde en blanke mensen hier.
Een universiteit in Windhoek, zelf naar Kaapstad gegaan, net als haar familie.
De taal, combinatie Afrikaans, Duits en Engels in 1 zin : " That's Namibian language "
Bij het appartement, snel boodschappen doen bij laatste supermarkt die nog open was, wijn gehaald via zeer vriendelijke jongeman die met Nicole meeliep om te laten zien waar hij werkte en waar nog iets te koop was.
Daarna pizza gemaakt en vooral snel slapen, wat fris hier, maar vooral erg moe allemaal.
Na goede nacht relaxen in de ochtend, later koffie met erg lekker uitziende, maar vooral erg zoete gebakjes...
Middag Swakopmund in gewandeld, goede locatie, centrum goed lopend te bereiken.
Aan het strand wat gedronken, daarna Museum Swakopmund in.
Mooie start, uitleg over herkomst alle bevolkingsgroepen, veel dieren , archeologie, bijzondere stenen en vondsten uit Namibie.
Man achter loket wilde graag meer Nederlands leren , deed goed z'n best.
Tijdens museum sprak Jeroen met een NL vrouw die sinds 4,5 jaar naar Namibie was geëmigreerd met haar gezin ( man was directeur van Rolls Royce, maar ook iets maritiems, keuze uit Kaapstad, Ivoorkust en Walvisbaai ).
Ze was blij hier te zijn, enthousiast , maar ook gaf ze aan dat ze schrok bij aanvang van de verschillen die hier nog zijn tussen gekleurde en blanke bevolkingsgroepen.
Ook onderling afschuw tussen verschillende gekleurde groepen ( Damara, Bosman, Herero etc), als een gekleurd iemand zich heeft opgewerkt tot hoog niveau, was haar indruk dat deze mensen nog meer neerkijken op gekleurde mensen die dit niet doen.
Zelf had zij ook vanaf begin een schoonmaakster en een tuinman( wat ze niet gewend was in NL, mar hier eigenlijk geen keus, het hoorde zo )toen zij rond lunchtijd ook de tafel voor meer dekten, vroegen zij " Voor wie ? Wij eten buiten hoor."
Maar ook schoonmaaksters die reisgeld meekregen, maar eerder kwamen als dit op was. Bleek dat het opging aan de drank voor hun partner. Ze probeerde met hen te speken over " Als je echt iets wil, kun je ook iets bereiken, maar dan leer ik je te budgetteren " .Maar dit bleek toch lastig om hier goede afspraken over te maken.
Ze is wel gestopt met steeds iets extra's geven.
Kennelijk toch nog een lange weg te gaan, zodat uiteindelijk iedereen hier gelijke kansen heeft, maar ook de verantwoording neemt om iets van zijn of haar leven te maken.
Na het museum over het strand naar The Tug, restaurant gemaakt op oude boot.
Stuurhut is de bar, aangebouwd restaurant , prachtige plek, kijkend over zee.
Prima kaart, vlees, vis , maar zelfs vegetarisch !
Uit eten gaan is goed te betalen hier, goede maaltijd, voor-hoofd en nagerecht met drankjes voor 4 voor kleine 100 euro ( is inclusief ruime fooi , wat ook hoort want fooi is grootste deel van salaris van ober ).
Opvallend, ook hier m.n. gekleurd personeel en blanke klanten.
Enthousiaste , vriendelijke ober, genaamd " Kanu"
Bij benoemen van zijn naam Kanu, begint hij direct te vertellen :
Rond mijn 11e speelden we voetbal ( nog steeds eigenlijk met personeel onderling hier ), iedereen had een bijnaam, ik dacht he die voetballer die zover is gekomen , Kanu bij AJAX..Sindsdien noemt iedereen mij Kanu. En toen m'n baas vroeg: Wat zullen we op je naambordje zetten in het restaurant : " Kanu, leek me prima ".
Cool, brede lach dat wij de voetballer Kanu kenden, dat Ajax speelt op zo'n 40 km van onze woonplaats..
Ook kunnen spreken met hem over verschil in kleur in personeel en klanten :
Voor hem was dit te prijzig, maar ook voor de meeste locals, alleen niet voor de Duitse komaf aldus Kanu. " Ik kan hier wel gaan eten, maar dan ben ik meteen zoveel kwijt. Ik wil sparen en zelf gaan reizen. "
Over kansen in Namibië : " Nee kansen zijn niet gelijk, het is makkelijker als je blank bent, maar wij kunnen elkaar hier wel waarderen, wij hebben werk hier nu door blanken. Zoals hij beschreef : In Namibië proberen we het wel samen te doen, maar in Zuid Afrika is het nog wel erg een strijd .
Bijzondere ontmoeting, mocht Kanu ooit naar Europa komen, weet hij hoe hij ons kan vinden.
O ja nog een laatste wapenfeit : dat de teksten in het museum ook in het Afrikaans waren had 2 grote voordelen :
Tjomme kan nu ook een buitenlandse taal lezen :)
Jelte is in z'n nopjes, werkwoordspelling wat een onzin, in het Afrikaans zeggen ze ook gewoon " gevind ". " Goed antwoord straks , ik heb het niet fout juf, ik schrijf gewoon Zuid-Afrikaans ".