Rescue Mission

10 januari als een slang kropen we naar boven, de klim naar O' Reilly's plateau hogerop in de bergen. Het begin was een glooiend graslandschap waar zo nu en dan een rijke boederij stond, inclusief de winery of O'Reilly's. Dat zou nu een genot zijn een koel glas dessertwijn. "He daar" ,riep Papa, Wallabys met strepen op de kop"

ook hier blijken al weer vele soorten in te zitten. Na een kwartier waren we inmiddels getuige van een stoere alpenrit, de ene haarspeld na de andere haarspeld volgde zich op. Jelte zou zeggen "he papa weer een hoefijzerbocht". Verplichte stopplekken om op de te smalle weg het tegemoetkomend verkeer voorrang te verlenen. Gemaakte by-passes daar had dit gebied een patent op, knap en leuk gedaan, nog leuker om te rijden en niemand incl. Papa werd autoziek. Einde van de middag kwamen we op zo'n kleine 1000meter op het plateau aan, onze kampplek zou in principe nog vrij moeten zijn. Daar je het alleen bij de Ranger via internet kon reserveren waren we benieuwd of onze plek niet bezet zou zijn door een verdwaalde passant, of nobody die niks met internet heeft. Nee onze plek nr 18. bleek inderdaad onbezet.

Het warme grindplatje omringd door zware planken stond geduldig op ons te wachten. Onze buren, hoe verrassend ook waren dit keer een groepje kleine wallaby's en twee jonge Koreaanen.

Beiden gewend aan mensen. De kampspot zag er geweldig uit. Een groen ,glooiend en open gebied met als achtertuin het Rainforest.

Maar nu hadden we geweldig droog zonnig weer. We boffen!! We beseffen dat dit een topplek is. De kleine bruine White Browed Scrubwren kropen als muizen om ons heen, de de Crimson Rosellas waren een kleurrijk contrast met het regenwoud. De massieve King Parrot was duidelijk met zijn rood en groene verenkleed de baas te over de talrijk aanwezige Rosellas. Bush Turkeys all over the place.

Jeroen en Tjomme stoven snel door naar een hoger gelegen plekje in de zon om daar nog een maaltijd te brouwen. Tjomme inmiddels bekend met vuur, (de vorige plek hadden de boy's bij Minniwater een eigen kampvuurtje gestookt daar natuurijk erg trots op) stak met een groot vertrouwen de brander aan. Jawel samen koken, we hadden de keus uit diverse groentes, pasta, rijst, zoete aardappel en cashewnoten en een enkel sausje. Dit zou voor de komende dagen ons avondeten zijn en hadden er dus mee te dealen. Nicole en Jelte stoeiden met de tent. Het licht groen-blauwe ding stond al verbazingwekkend snel op. De schemering was inmiddels begonnen, het geluid wat we toen te horen regen was enorm: miljoenen cicades werden de baas van het Rainforest en zwengelden elkaar allemaal aan in hoge zwepende tonen. Prachtig !

En dan te bedenken; "he hier zit ik, dit is mijn territorium, kom niet te dichtbij!"; maar ze zitten overal! De boomkikkers deden een aardig partijtje mee, in een lager toonsoort complementeerden ze het gehele orkest. Zodra het donker was, werd alles stil en zagen we alleen nog een overtuigende sterrenhemel, Jelte kon ons vertellen waar Orion stond, stiekum op de app van mama gechecked.

De jonge Koreanen, woonden in Sydney, en waren tijdens een kopje thee onder de indruk van de belevingen en beginnende Engels van de. Mannen.

Leuk contact en zij blij met onze deken , want zonder matrasjes was de ondergrond wel hard voor hen.

Voor Jeroen en Nicole was hun reis als lifters herkenbaar.

Slapen was het enige wat nog restte, in mum van tijd waren we allemaal diep weggezonken.

De volgende morgen was Jeroen op pad om wat vogels te schieten, het ontbijt zou

dus even wachten. Eerst in en omgeving camping de aldaar verderop gelegen parkeerplaats en het parkje bij de Information. Hier besloot hij na enkele uurtjes rond gelopen te hebben naar binnen te gaan. De enthousiaste oudere dame vroeg of hij de hofplek van de Satin Bowerbird had gezien. Samen liepen we enkele honderden meters verderop en zagen we de gebouwde huwelijkspoort en het talrijk verzamelde blauwe spullen : veren, pennen, petflesdoppen, veel rietjes, snoeppapiertjes. De hele baltsplek lag vol, dit alles met het doel het vrouwtje de imporneren.

De sympathieke vrouw spurtte weer naar haar domein en werd bedankt voor al haar moeite. nog niet aangekomen daar, slipte ze onderuit en viel frontaal tegen de bestrating. Jeroen legde zijn lensje op het gras en spurtte naar haar toe om haar weer op de been te zetten. Het ging goed met haar geen hoofdwond, slechts enkele schaafwonden en bloedende vingers.(overigens niet de bedoelde rescue mission)

De familie was inmiddels wakker en het geroosterde broodje in de koekenpan belegd met jam/pasta was wederom ons terugkerend ontbijtje en natuurlijk koffie na de thee.

De ochtendzon was snel te heet om in te zitten, dus was het uiteindelijk de beurt aan een wandeling in het verkoelende regenwoud. Via het open stuk bij de Info werden de massaal aanwezige Rosellas en King Parrots gevoerd door de inmiddels al aanwezige toeristen. De vogels toonde geen schroom en vlogen rechtstreeks op hand en hoofd.

Zo ook bij de jongens, met een aangename spannende blik op hun gezicht kregen zij ook de parrots op hun bol en dat terwijl het gewoon wilde dieren zijn.

De hier aanwezige top tree walk bestond uit een spannende houten swingbridge. Na enige twijfel werd ook de verticale trapladder door de mannen beklommen. Jelte en Tjomme gaven geen kik en zonder enige angst klommen ze naar de kruin.De namiddag was weer heerlijk relaxen op de camping

// vervolg Rescue Mission later//