Sydney

Overweldigend dat was het vuurwerk dat we hebben meegemaakt en nu hebben we zelfs alleen nog maar de " family fire works" meegemaakt.

De jongens werden toch behoorlijk moe van het wachten en hangen en na overleg besloten na deze versie, die echt al overweldigend was, naar het hotel terug te keren.

De ruime aanwezigheid van politie, echt ruim, hup daar weer 10 agenten, en daar weer 10 en ga zo maar door, de groepjes wisselden elkaar ook af.

Bij navraag door Jeroen aan een van hen, waren ze vooral gericht op controle van de veiligheid en het verbod van het gebruik van alcohol.

Eerder had Nicole van een voormalige inwoonster van Sydney begrepen dat Lavender Bay een goede stek zou zijn, maar dat overal, ook daar streng gecontroleerd werd op alcohol en onrust mede gezien eerdere ernstige incidenten tijdens newyears eve.

Dat hebben we geweten.

Ja het was druk toen we er naar toe liepen, maar nog wat eten gehaald onderweg en ach , we lopen straks even terug halen we nog wat bij.

Dat laatste gingen Jelte en Nicole doen, maar dat ging niet meer lukken, rond half 7 savonds, was de weg al volledig afgezet, mensen waren aan het wachten die graag nog naar Lavender Bay wilden, en als je er uit ging, ook voor eten, helaas, dan kon je er niet meer in.

Zijweggetjes waren afgezet met op elke hoek een beveiligingsmedewerker.

Maar het vuurwerk was zoals gezegd, overweldigend, geen ander woord voor.

Het filmpje geeft een goede weergave van een deel hiervan.

Vooraf dachten we nog het See Aquarium te bezoeken in Sydney in Darling Harbour.

Helemaal gelukt volgens plan, begin viel wat tegen, maar met name de buizen waarbij je door en naast de haaien, pijlstaartroggen en dungongs ( zeekoeien, hier komen de zeemeerminnen vandaan) liep, maakten veel goed .

De naam van Steve Irwin ( de Australische Freek zeg maar) is regelmatig gevallen, ze zijn niet alleen maar lief en indrukwekkend, die pijlstaartroggen...

Darling Harbour was ook een ontspannen feeststemming, met joelende kinderen die in een fontein lagen te baden.

Sydney is zeker erg multicultureel, dat lees je overal en dat is ook zo.

Alle nationaliteiten en geloven lopen door elkaar heen, waarbij de Aziaten niet in de minderheid zijn ;)

Bezoek van de stad hebben we gedaan met een combi van bus en trein , bijzonder om over de Harbour Bridge te gaan met de trein.

Tijdens het vuurwerk zagen we ook een trein over de Bridge gaan, hadden we niet verwacht, maar gaat gewoon door.

Enorm veel medewerkers op de been van de trein en de bus naast alle agenten, ook dat was bijna overweldigend.

Voor ons was niet direct duidelijk welke bus terug, bij navraag kregen we eerst per abuis bijna een verkeerd advies, waar de , naar later bleek Italiaanse medewerker, zelf het hardste om kon lachen.

Jeroen heeft hem een flesje water aangeboden ;)

Met de bus terug, kregen we een " free ride" van de buschauffeur met een Happy New Year en een grote smile op zijn gezicht.

Daar kunnen ze/we in Nederland nog wat van leren, de meeste contacten met Australiërs, welke afkomst ze ook hebben, zijn ontspannen en gericht op een korte en leuke navraag wie je bent en hoe het met je gaat.

Natuurlijk zijn ze het al weer kwijt als je de deur uit bent, maar het maakt het dagelijkse leven wel een stuk aangenamer.

De jongens roepen zelf al heel enthousiast als ze een winkel of cafeetje uitlopen " Happy New Year"!

In het hotel nog de finale gezien van het vuurwerk om 00:00 uur... wow...

Oudjaarsdag door de jongens afgesloten,nadat ze via Melle , opa en oma hebben gesproken via face time.

Blijft bizar die ontwikkelingen, 25 jaar geleden belde je nog collect call of stuurde je post naar een postkantoor " Poste Restante" en nu bel je met videoverbinding bij een goede WIFI. Wat anders gaan we in de toekomst nog meer kjrijgen?

Dat zal weer wennen zijn, straks als we in een tentje staan en zoeken naar een sprankje WIFI ergens bij een campkitchen .

Nieuwjaarsdag was tevens een dag van slenteren door Sydney, dat wilde zeggen het uiteindelijke doel the botanische tuin en the Operahouse. Een (goedkope )tent scoren stond voor deze dag ook nog op het programma. De avond ervoor had voor de toeristen als wel voor de locals, zijn tol geëist en velen sliepen hun roes uit of hingen wat aan vrouw of man, het was een professionele relaxte sfeer. Sydney stond nog in de slaapmodus, tenminste het park dan.

Aangekomen bij the Operahouse was het met de rust gedaan, alsof de wekker eenieder a la minuut rechtop in zijn bed had gewekt. De bedevaart was al een tijdje bezig en Mekka was in beeld. Letterlijk als wel figuurlijk, de camera's telefoons ,selfie sticks waren het meest gebruikte attribuut, en draaide overuren. Jelte vertelde ook dat the Operahouse het meest gefotografeerde gebouw van de wereld is. We geloofden hem gelijk! Iedereen moest voor iedereen foto's maken, zo dus ook wij. Moeten eerlijk bekennen, dat we ons er zelf probeerden van te weerhouden, om in deze sociale verplichting mee te draaien.

Na zelf wat foto's geschoten te hebben en de jongens wat selfies met tablet en telefoon, liepen wij als ongelovigen dwars tegen de stroom in om ons aan deze gekkigheid te onttrekken. Desondanks blijft de Operahouse een mooi gebouw geflankeerd door de Harbourbridge en hoge glazen gebouwen.

Onze terugtocht naar het Hotel met trein ging voorspoedig, langs een Turk een pannenkoekrol met vulling en broodje spinazie/vlees voor de boys.(volgens Jelte echt een topper, voor tjomme goede vijfde plek na alle Pgerechten :) )

Het chillen kon weer beginnen.

Morgen de auto halen en maar kijken waar we uitkomen morgen ....