Adelaide

Als je de campervan inlevert, is het handig om af te tanken, voordat je bij het verhuurbedrijf bent , hmmm...maar goed , uiteindelijk gelukt, taxi gebeld en op naar ons hotelletje. Onze bestuurder met een enorme vetkuif, weet niet hoe je dat tegenwoordig noemt, was even op afstand. Maar dat veranderde snel toen Jeroen hem begon te vertellen dat hij wel erg op Elvis leek, (weliswaar in Elvis laatste levensjaren)

Als je het over2 druppels zou hebben , is dit er een.! Wat een gelijkenis. We zagen zijn lach op zijn gezicht komen en ad rem, claimde hij zelfs Elvis te zijn! We dachten eerst dat het zijn broer was, maar nee..hoe dom konden we zijn! The king is alive!

Dat vroeg om een naderende overhoring! Please sing for us:

"In the Ghetto" en in onze fantasie begon hij te zingen: "As the snow flies, ...on a gold en grey Chigago morn and a poor little baby child was born... in the ghetto......

" So guys the King is not dead" vertelde hij ons. Wat een ervaring om met de King in

een taxi te rijden. We betaalde hem incl. fooi AUD 20,00 voor een toegift en een ritje naar ons hotel. We merkten dat hij ervan genoten had en met een smile reed hij weer weg.

Dan ons dagje Adelaide.

Vooraf al de Botanisch tuin bezocht, blijft altijd een ontspannen sfeer uitstralen grote diverse bomen, met als topper " onze " ficus van thuis, maar dan ff groter, boomwortels zo hoog als de lengte van de jongens.

Heerlijke klimtuin, maar ook samen met Jeroen de ficusnoten gezocht, thuis proberen of we nieuwe ficus kunnen kweken.

Goede koffie gedronken in cafe in de Botanical garden met zicht op Adelaides hospital. Wel vermelding waard , want soms zijn die long blacks echt water met een theesmaakje of als je positiever ingesteld bent een licht koffiesmaakje.

Eerst relaxen op onze hotelkamer, naar later bleek een top locatie om dit te doen, maar even minder als overnachting met lampen die niet uit konden zonder alles af te sluiten dus ook de airco en die was wel nodig met temperaturen van rond 25-30 in de avond/nacht.

Concreet betekent dit dat we de lampen hebben proberen er uit te draaien, mwah.. niet echt goede afloop voor deze lampen, maar wij konden nog een beetje slapen met de airco weer aan.

Voor ons allemaal heerlijk dat alles lukt met WIFI op de hotelkamer, uploaden, spelletjes doen en zelfs facetimen is gelukt .

Iedereen onder de douche, wat een gemak dat alles er is, de jongens ontdekken voor het eerst conditioner, uitgelegd, kun je in je haren doen als je ze eerst hebt gewassen met shampoo, even laten zitten en dan uitdoen.

Dit had Tjomme letterlijk begrepen, dus die kwam de douche uitlopen : "wel onhandig hoor, eerst de douche uitgedaan, wachten, dan weer aan, weer zoeken naar goede warme straal en dan uitspoelen".

Keuze voor de jongens was pizza vanavond, en op advies van een erg vriendelijke en enthousiaste hotelmedewerkster ( die het helemaal gaaf vond dat we met kinderen gingen reizen, ging zij ook doen zo gauw ze kinderen had, dacht ze ) naar een pizzeria op de hoek die lekkere Italiaanse pizza's zou maken.

Goed gevulde pizza's, lekker gegeten, alleen de long black die Jeroen als afsluiter dronk,(een slechte thee soort) had achteraf beter de Espresso kunnen zijn die Nicole had besteld.

Hij dacht een slimme zet te doen door regular ipv large te bestellen, maar in Australië is het of espresso of long black en die laatste is niet altijd de meest sterke bak, zoals eerder gezegd.

Daarna de stad in de vroege, zwoele , zomeravond doorgelopen, Tjomme met fotocamera om foto's van de stad te maken in het donker. Rond half negen was het donker in Adelaide.

We liepen langs meerdere gelegenheden waar men, al dan niet gezamelijk, aan een waterpijp zat te lurken, weer een nieuwe beleving voor de jongens.

Op de foto met een groot verlicht en ingepakt kerstkado , nog gesproken met een inwoner van Sydney, afkomstig uit India ( de man greep het gesprek met ons aan , zodat hij niet met zijn familie op de foto hoefde voor het verlichte kerstkado ;), ze waren met 2 gezinnen met de auto naar Adelaide gereden om daar de feestdagen te vieren met een ander gezin .

Hij was happy in Sydney, vond Adelaide maar klein, hier maar 1 miljoen mensen ipv 5 miljoen in Sydney.

Op de vraag van Nicole aan Jelte of haar rugzak nog dicht zat ,reageerde Jelte erg alert : " Nee, hij staat open....." en dan met een stalen gezicht : " hij is leeg ".

Dat was even schrikken, bleek gelukkig een goede grap en geeft weer aan dat ook de jongens erg gewend zijn geraakt aan het reizen en waar op te letten.

Verder langs graffiti onder een brug, die ook op meerdere foto's staat.

De jongens leren veel over fotograferen van Jeroen, maar zijn zelfs vaak de eersten die allerlei functies ontdekken op hun fotocamera/telefoon. Daar leren de ouders dan weer van :)

Nog even het gebouw voor ons hotel op de foto, en na wat sociale contacten het licht uit, zou je denken ......

Een onrustige , korte nacht volgde, volgende dag op weg naar Sydney via Brisbane.

We merken dat er vast kamervragen gaan komen over de genomen route, het is niet anders.