Adnyamanthanha

26 december, ons 2e kerst ontbijtje bestond zoals gewoonlijk uit een geroosterd broodje al dan niet belegd met peanutbutter of jam, thee was een heerlijke aanvulling hierop.

De temperatuur viel inderdaad een stuk lager uit en de familie merkte al snel dat het energieniveau beter werd, dat wilde zeggen: op naar de duizenden jaren oude aboriginal rotschilderingen de Arkaroo Rock paintings.

Een uurtje door de Bush naar paintings lopen was een aangename belevenis. Langzamerhand kwamen we dichterbij de rode bergwand, Snt. Mary Peak, met als hoogtepunt het bereiken van de holle overhellende rode cave, waar de vroegere Adnyamanthanha people hun kunsten toonde. We zagen oa vogels die als kruizen geschilderd waren, ook een voorkomende dikke varaan was met enig fantasie terug te halen. We probeerden zo goed als het kon ons met de jongens in die tijdsgeest te plaatsen. Leuk ! Jongens nog een filmpje voor school opgenomen en via

een loop weer teruglopen. Halverwege op een mooi rotsachtig open stuk Freeks parodie opgenomen. Jeroen in het wild, met als geluidsman Jelte (stok in zijn hand)

en Tjomme de cameraman. In 1 take alles opgenomen, om dat te doen was voor iedereen lol.De aanwezige bokken alswel 1 flindersrange bushvaraan, moesten er het zijnen van denken.

De terugtocht duurde korter dan de heentocht en snel reden we door naar de nieuwe camping Wilpena Pound, verdop in het gebied. De camping met de Information en waar we begroet werden door honderden schreeuwende little Correllas, (witte papagaaien). Dit gebied was nog het meest vruchtbaar tov andere plekken in het park. Maar ook hier had de droogte zijn slag geslagen. De droge kreek bestond uit

vooral red gum trees en werden hogerop in het gebied vervangen door naald-achtige bomen. Leuk om te zien dat er meerdere, jawel zelfs Aussies het de moeite waard vonden om een tentje of een campertje op te zetten. we hadden gezelschap.

Onze kampplek was bezet door, natuurlijk kangoes, schreeuwende raven, en zo af en toe bestormd door groepjes brutale totaal niet schuwe apostle birds. Zo waren Jelte en Tjomme bezig op hun tabletje als wel telefoon, kropen deze birds als muizen tussen hun benen en stoelen op zoek naar eten.. grappig, hebben ze nooit door gehad. De swimmingpool werd even bezocht, maar door Jeltes zijn loopoor en bloedneus was het zwemmomentje van korte duur.

Onze opgehangen hangmat was voor de komende middag de activiteit. lekker chillen volgens de boys.

De volgende ochtend zouden we een serieuze wandeling gaan maken langs het dal verder het gebied in. Met enige verbazing zaten de witte papagaaien in een grote groep in het begin van onze wandeling. De jongens genoten er zichtbaar van. Tjomme inmiddels ook aan het fotograferen, bleef maar schieten met zijn cameraatje.

Kort oponthoud door blokkade van wandelpad door moeder emu en 4 jonge emu's, maar na even wachten konden we door.

Ook een verassing was de uiteindelijke waterrijke kreek hogerop in het gebied, helaas weinig leven te zien of te horen, inmiddels warm en midden op de dag. Dat zou een hoop verklaren. We bereikten een vroegere kleine nederzetting dat wil zeggen een historische boerenfarm, die enkele honderden jaren geleden opgebouwd werd. Men dacht hier met succes veeteelt te bedrijven. Ook hier was de realiteit weerbarstiger, door sterke weersinvloeden werden ze na meerdere pogingen het gebied uit gejaagd.

De volgende morgen was Jeroen nog even een blauwe winterkoning proberen te fotoeen. Door te fluiten tussen zijn tanden, dat wil zeggen het geluid van het beestje na te doen, hoopte hij hem dichterbij te krijgen. Wat hem wel lukte was dat hij een mede manlijke campinggenoot lokte, die duidelijk geïnteresseerd was in het manlijke geslacht. Begreep hij veel van de imitatie van een winterkoning.

Deze verdere ochtend reden we het Flinders range gebied weer uit en zouden via droge landbouwgebieden dichtbij Adelaide het plaatsje Port Wakefield aandoen

Hier wilde Tjomme s'avonds ook nog wel wat foto's maken van vogels in een mangrove rivier gebied.