the-wallabys.reismee.nl

Overpeinzingen tijdens de Nullarbor

Overpeinzingen tijdens de Nullarbor

Volbeladen, de locale IGA kruidenier in Norseman weer erg blij gemaakt met onze weekboodschappen.

Boys tillen allebei 10 liter water in de winkel naar de kassa , dat geeft weer veel positieve opmerkingen van de locals hier.

En dan de gevreesde, uitdagende Nullarbor oprijden, auto kon natuurlijk niet in betere staat zijn, door deze te vervangen net voor de Nullarbor.

's Ochtends op de camping in Norseman nog even olie en koelvloeistof gechecked, bijzonder dit te mogen doen met een kerstlied op de achtergrond vanuit de caravan van onze Aussie neighbours.

Overigens goed te merken hoe de boys worden gewaardeerd door de Australiërs, vanochtend werden ze gezocht door Nicole op de camping, ze hadden een nieuw spelletje bedacht : Tjomme bij Jelte op de rug over de camping en steeds tussendoor stoppen bij een rustplek ( " de Technostep" is begin en eindpunt van dit spelletje en tussendoor allerlei per direct verzonnen rustposten, zoals een boomstronk) , want dit was hetzelfde als straks op de Nullabor als we steeds moeten stoppen bij een Roadhouse om de tank vol te gooien.

Maar goed Nicole zocht ze, zag ze niet, maar een Aussie pensionado :

"Are you looking for the boys ? They are over there!" met een grote lach op zijn gezicht !

Je vraagt je zelf soms af of de armbandjes met telefoonnummers van dad en mum wel zo nodig zijn hier :)

De campsites in Australië bieden dat wat je nodig hebt, de mooie plekken ( wat wij mooi vinden dan hè )alleen in National Parks campsites of bushcamping.

Waar Nicole elke keer weer blij van wordt is hoe snel de was droogt, altijd heerlijk de was buiten op te hangen en dan zien hoe snel de was hier droogt met zon en wind: 's avonds ophangen, 's ochtends droog.

Verder gaan we hier zonder toiletrol over de camping, waar je ook gaat, camping regulier, bushcamping of de publieke toiletten in de dorpjes en steden ( vanuit een restaurant wordt je ook vaak verwezen naar deze publieke toiletten ) overal toiletpapier .

Het reizen zelf gaat ons erg makkelijk af, sterker nog we ervaren weer wat het met ons doet en hoeveel energie we krijgen van al die nieuwe indrukken en korte, maar soms intense contacten met anderen.

Dit geldt voor ons alle vier, ook de jongens lopen overal rond alsof ze niet anders gewend zijn en het maakt hen niet uit of ze in het donker samen naar een toiletgebouw gaan of met ouders.

Tijd wordt een ander begrip, waar 2 maanden eerst lang leek, is het nu eigenlijk te kort. Gedachten als : " Waarom gaan we eigenlijk maar 2 maanden weg en niet langer" spelen regelmatig door ons hoofd.

Huiswerk maken gaat op wisselende tijden, maar gestaag door.

Voor de mannen een toptijd, even 2 taallessen , nakijken en dan weer iets anders.

Kleine kanttekening is dat ze mama erg streng vinden bij het nakijken.

Juf zou daar veel makkelijker in zijn.

Vandaag heeft papa nagekeken, door de mannen als ' geen verschil ' met mama .

De Nullarbor rijdend kan er goed huiswerk worden gemaakt, rechte weg, maar behalve kans op een voorbijlopende kangoeroe, kameel , koe of emu weinig onverwachte momenten.

Handschrift wordt er wat slordiger op, maar dat zal juf vast niet erg vinden.

Nicole zag, terwijl ze reed, eigenlijk continue wel een wild dier, hopelijk eerder een fata morgana dan last te hebben van een heatstroke.

Moeten toch wel bekennen het nodige respect te hebben voor Bas en Wies die deze rechte Nullarbor hebben afgefietst.

We zijn welgeteld een fietser tegen gekomen en 2 bikers die Jeroen heeft gesproken bij een tussenstop.

Door zijn relatief eentonige verlaten landschap, hebben we ook nooit eerder ervaren om zoveel vrienden te hebben ontmoet (zelfs Facebook kan daar niet aan tippen) op de route van de Nullarbor, menig automobilist, caravan/camperbestuurder zwaaiden naar ons als ze ons tegemoet reden.

En ja, de vluchtstroken voor de Royal Flying Docter Service for emergency, naast de Nullarbor , dat zou toch helemaal dondersgaaf zijn, als je daar voor en mee mag werken....

Kunnen we toch een beetje ervaren hoe het is om op de vleugels van een Wedge

Tailed Eagle mee te vliegen .... wat een spanwijdte ......

Reacties

Reacties

Opa en Oma Cornelissen

Hallo Australië-gangers,
De Nullarbor hebben jullie sneller gedaan dan wij destijds.
Wij deden er een halve dag langer over, maar hebben toen
ook genoten van prachtige kliffen. We zijn benieuwd wat er
nu verder door jullie wordt ondernomen.

Nicole, Jeroen, Jelte en Tjomme: HEEL FIJNE KERST!!!!
en warme Kerstgroetjes van ons uit Ruurlo.

Bas

Beste mensen,
Wij deden (als ik het me goed herinner) 11 dagen over het stuk naar Norseman. Wij hielden weinig pauze en fietsten zo'n 150 km per dag. Wij startten altijd erg vroeg, zodat we op het warmste tijdstip bij een tankstation konden 'schuilen' voor de hitte. Aan het eind van de middag fietsten we dan weer (met op beide fietsen meer dan 10 liter water) verder. Kamperen was fantastisch. Gewoon 100 m van de weg af, achter een paar struiken (slangen en spinnen wegjagen) de tent opzetten. Geen lichtvervuiling, dus een schitterende sterrenhemel.
Vervelende ervaring op de nullarbor was onweer.... Ja, dat verwacht niemand, maar ineens regen en bliksem en je bent dan toch ineens het hoogste punt op je fietsje. We zijn toen ineengedoken in een greppel gaan zitten en de fietsen (metaal...) een paar honderd meter verder neergelegd. Verder was dat stuk Australië een super belevenis. Na 11 dagen konden we weer afslaan,...

Veel plezier en genot gewenst!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!