"Camper (f) van " of niet ?!

Na een overnachting in Ravensthorpe, waar Claire ons enthousiast onthaalde en , naast de babykangoeroe die we zouden kunnen treffen, vertelde ze over het schaap, dat vervolgens als een huisdier met haar meeliep om extra showers te openen, gezien de toename van het aantal gasten.

Haar doel is de camping in een paar jaar tijd weer helemaal opgeknapt te hebben en de sfeer was zeker goed , naast de mooi beschilderde toiletgebouwen , waar onder andere de historie als mijnstadje terugkwam.

Volgende ochtend rustig opgestart, met daarna doel Esperance.

Vlak voor het weggaan riep de Australische buurman ons nog , nadat hij eerder die ochtend met Jeroen had gesproken.

We moesten komen kijken naar zijn vis, wij mee naar het kleine meertje achter de camping. Hij zoeken met een stok in het water, wij wisten niet goed wat we konden verwachten. Een grote vis of zo ? Komt die dan op een stok af ?

Maar wat bleek, hij liet ons zijn netten zien die hij had uitgezet in het meertje met daarin vele krioelende "freshwater crayfish".

Jelte staat er mee op de foto, we moesten wel voorzichtig zijn want ze konden wel wonden veroorzaken met hun scharen.

Volgens onze Aussie neighbour, heerlijk, ging vanavond op de BBQ.

Als we wilden konden we zo een net aanschaffen voor 10 AUD, geen license nodig.

Door naar Esperance, onderweg wel wat twijfel over een raar schurend geluid soms bij de rem en Nicole dacht dat ze iets voelde onder de voeten als ze op de bijrijder stoel zat.

Maar ja zon camper rammelt, en je voelt natuurlijk ook van alles dus het zal wel meevallen. Of misschien toch gevolg van ons uitstapje naar Fitzerald National Park ?!

Esperance, mwah, stranden waren mooi, maar ja wij hadden al ons strand gehad , dat kon er niet over heen in Esperance.

Bij Ricardo aan de blvd aan de pizza. Volle magen gingen we weer terug.

Volgende ochtend , toch maar eerst bellen met de roadassistance, ze kennen ons ondertussen al...

Kim aan de lijn, Kim werd een goede bekende van ons, zou later blijken...

Misschien "some dirt", maar goed om even te laten zien aan een garage.

We mochten direct door naar Bronty dit keer, van ...............garage in Esperance.

Vriendelijke mensen die garagelui, direct een hand, nog even bezig, maar hij verwachtte ons.

Komt hij aan, Jeroen verhaal uitleggen aan Bronty, helder, hij pakt z'n smartphone, wielen in bepaalde stand en 2 fotootjes van linker en rechter brake.

Dat was schrikken, rechts prima ongeveer 80 %, maar links geen "pad on the brake", liep nu op het metaal.

Volgens Bronty iets wat gemist was bij de controle, deze had vervangen moeten worden bij eerdere controle.

Nogmaals nagevraagd, maar nee dit kwam niet door de afgelopen 2000 km die wij hadden gereden.

Wow, dit had dus ook anders kunnen aflopen, realiseerden we ons, gelukkig hebben we actie ondernomen.

Maar ook wel een baalmomentje, weer een garage dagje..

We konden volgens Bronty alleen nog langzaam naar onze camping terugrijden en dan was het afwachten.

Hij had de Road Assistance in Melbourne gebeld, zij gingen nu bellen met de Verhuurder in Perth en afhankelijk van onze verzekering zouden we of moeten wachten tot woensdag ( nu zaterdag) als dit onderdeel bij hem kon zijn, zodat hij het kon vervangen of zouden we een andere campervan krijgen.

Na meerdere keren met Kim gebeld te hebben, werd duidelijk dat de maximale verzekering mogelijk toch meerwaarde had.

Er ging een driver met een nieuwe campervan vanuit Perth naar Esperance.

Om een lange dag kort te maken, we konden niet veel meer die dag dan wandelen in Esperance, maar de volgende ochtend stond Barry voor de deur, 77 jaar oud, met een replaced campervan !

Great, Barry ging naar zijn 91 jarige zus in Esperance, en onze bewondering voor de ouderen onder ons nam weer grote vormen aan !

Wij gingen op weg, nieuwe auto, top voorbereiding voor de Nullabor.

Maar eerst naar Cape le Grand National Park, waarover meer in een volgend verhaal.