De hobbelweg

We gingen een keer naar een informatiecentrum ( wat we eigenlijk altijd doen als we in een nieuw plaatsje komen ) in Albany. We vroegen daar of we een weg konden rijden die we heel graag wilden rijden. Ze zeiden daar dat we die weg best goed konden rijden met de camper. Toen gingen we naar een ander informatiecentrum in Permangulup. We vroegen daar dezelfde vraag en daar zeiden ze ook : Oh yes, you can certainly drive the road with the campervan! ( Wat trouwens wel een grappig weetje is is dat ik en Tjomme eerst dachten dat papa en mama fan waren van campers, omdat ze het woord "campervan" gebruiken tegen andere Australiërs)

We hadden dus van twee informatiecentrums gehoord dat je het wel kon rijden met de camper dus dachten we, nou, dan gaan we maar hè. Maar ja, hoe kan het ook anders, we gingen rijden en kwamen er achter dat het de rommeligste weg was die we ooit gehad hebben. We deden wel 2 uur over maar 65 kilometer! Maar toen we ( eindelijk ) aankwamen hadden we wel een supermooi wit strand! Echt, leg er een wit A4 velletje in en je zult het niet meer terugvinden. En het was een supermooie bushcamping! En we gingen zwemmen en er waren supersterke golven, zeg nou zelf, da's toch supervet!!! Nou, en er waren waren superlieve mensen die voor ons abalone ( zie papa's verhaal " Cooking Abelone" ) van de rotsen hebben gehaald, schoongemaakt en gebakken. Dat werd onze heerlijke lunch!:) De volgende dag reden we weer weg en moesten we weer over de hobbelweg. We deden er nu wel 2 à 3 uur over maar gingen dan ook expres wat langzamer omdat we nu al wisten dat het een hele hobbelige weg was. Nou, toen kwamen we aan en leefde iedereen nog lang en gelukkig.

Jelte