the-wallabys.reismee.nl

Dampend eucalyptus

Dampend eucalyptus

Donderdag 10 december op de camping onder Fremantle, weer strakke gazonnetjes, zwembadje, (vooral Jelte zijn ding) omringd door meerdere carre kampeerplekken.

Veelbelovend was de opmerking bij de receptie; "don't feed the wildlife"

In de receptie zwart wit foto's van frogmouths en uiltjes en lorrikeets. Jeroens fotografie hart ging weer sneller kloppen. De Wifi was al een week kapot, maar dit zou onze bezigheden toch niet belemmeren. Bij ons gevonden plekje was onze eerste kookabura al een feit, met zijn nodige harde aapachtig gelach overstemde hij de camping, grappig om te zien hoe het humeur van de familie zich hierdoor verbeterde, ok het was al goed maar als dan de gehele fam. campervan het geluid gaat nadoen, zijn de rapen gaar. (volgens Aborigini dan)

De volgende morgen een overtochtje met boot naar Rottnest Island, een overtochtje van zo'n 20 min. deed sterk denken aan overtochtje naar Texel. Nog een extra watertje gekocht, dwz een rottig klein flesje voor aud 10,00. maar bij terugkomst van Nicole en Jelte, dwz het halen van tickets, bleken we toch plenty of water bij ons te hebben. Fietsje nog zelfstandig de boot mee opnemen en gaan.. helaas geen dolfijnen. het eiland hopte we op, en ons humeur verslechterde bij de vele vliegen die ons bevlogen. Wat doen deze schepsels als er geen levend wezen in de buurt is? Een beetje niks doen ??!!?? We sloegen ons er doorheen zoals vele andere toeristen. En dan de iets te tamme Quokkas, buideldiertje met rattestaart, waren redelijk aanwezig op menig fietsrustplek. Al bedelend trokken ze hun aandacht, blijkbaar krijgen ze nogal eens wat. Gelukkig even verderop plofte we wederom met het snorkelgear weer in zee,( Nicole Jelte en Tjomme)en spoelde het zweet en vlieg van zich af. Jeroen zocht zijn geluk met fietsje kijker en lens bij "the west end "van het eiland. Overvliegende albatros, ospreys, en nog meer van het vogelleven.

Uiteindelijk weer om 16.00 uur terug op de boot.

We hadden ervoor gekozen om de uiterste zuidwestkant van Australie waaronder het beroemde cape Leeuwin te skippen, aldaar prachtige grotten en geweldige kauri bomen (mammut bomen) een deel van deze bezienswaardigheid zouden we elders ook gaan doen.

Al rammelend reden we zaterdag 12 dec. de camping weer af. Fremantle was grotendeels een boring stadje, schreeuwerige vierkante reclame panden, zuilen en industrie gestress, geen sjeuigheid te vinden,het winkelcentrum was al net zo boring maar was noodzakelijk voor onze boodschappen

Nog even snel naar de MC , dit keer niet voor bigmacs, happymeals of MC Flurry maar wifi was het doel, 2 appelsapjes, en de noodzakelijke koffie. Uploaden , downloaden, berichten checken en snel rond half elf door en het gas er weer op. Na vele km's reden we het sfeervolle plaatsje Boyanup in, maar voordat je het door had dat het leuk was, was je er al weer uit. Aangekomen in Donnybrook ,snel even tanken en een praatje met de pompbediende, jongen vent, lang haar en rechstreeks van zijn surfboard getrokken om wat centen bij te verdienen. In Bridgetown was de Information dicht en geen koffie te vinden dus dan maar weer door kachelen.

Uiteindelijk bereikte we het Shannon nat. park. Wouw, wouw, wouw.. wat was dit een gave doorsteek, kapitale kaurries, omzoomden de al te smalle meanderende Hyway, en je mocht er nog 110 ook! Knap lastig klusje met zo'n brede grote rammelbak. Een onaangetast stuk woud, (op de snelweg na dan)waarin het Shannon national Park overvloeide in het Frankland National park en het Walpole Nornalup National Park, toch stond er geen boom minder om.

Bedoeling was bushcamping in Shannon, forelletje vangen, eten en genieten maar helaas was dit hele gebeuren gesloten, dan toch nog maar weer door rijden en zoeken naar een ander overnachtingsplek. Verderop troffen we een smeulend stuk bos aan, de mannen moesten Nicole gerust stellen dat we niet gevangen zouden raken in een stuk bosrand. De jongens vonden het wel leuk, ook voor hun gebeurde er wat in de auto. Achteraf bleek het om" preventing" voor bushfire te gaan

Eindelijk aangekomen op een camping, was de blijheid onder ons duidelijk aanwezig hoe prachtig de laatste 200 km door zo'n oerbos ook waren het was een genot om voor deze dag ons autoportier open te slaan en vervolgens een overwelmende dampende geur van eucalyptus te ruiken, alsof je aan het douchen bent en je een complete flacon euca. shampoo over je lijf kieperde. Overbodig om te zeggen dat er dus op dit mooie kampeerterrein met enorm ruime plekken eucalyptusbomen staan, wouw .. wat een plek, de plek kenmerkte verder de aanwezigheid van leuke behulpzame eigenaren, verhalende campinggasten en jawel daar was ie weer kookaburas, fantails, honeyeaters, kleurrijke wrens en zelfs zwarte kakatoes.

Huub we zullen wat kleurrijke vogels meesmokkelen voor je.

In een van de dagen dat we hier stonden ook de tree top walk gedaan, op 50meter hoogte loop je door de kruinen van de kaurries. Ons eerste rondje, was de kleinste man in ons gezelschap licht gespannen, met een sneltreinvaart wilde hij alles doen

en Papa maande hem rustiger aan te doen. Nicole haakte op enkele meters af. Jelte was de ervaren rot onder ons, zonder blikken of blozen zette hij stoïcijns voetje voor voetje over de swingbridge. Na onze mannenronde gedaan te hebben, overtuigden we Nicole om een ronde mee te lopen, ze deed het! Met horten en stoten liep ze achter ons aan. We mochten geen flauwe grappen maken over mannen met ijzerzagen, want dan was de wereld te klein. Ook nu weer stap voor stap haalde zij moedig het einde. (van de bridge dan wel te verstaan). We did the job! High five en een dikke zoen waren op zijn plaats.

De avond trakteerden we ons op een bbq. flesje wijn, hamburgertjes, visje en deze werden rijkelijk verdeeld over de rvs bbq. Dit geheel was leuk opgezet, je keek onder een veranda uit over een groot deel van de camping. Dat we nog een onverwachte gast op bezoek kregen was een leuke verassing, Met zijn aapachtige kabaal, vloog hij aan, maar toch altijd jammer dat gasten hun eigen bestek niet meenemen.

De volgende ochtend moest Jeroen zo nodig nog even vroeg uit de veren om daarna volledig met het ontbijt mee te draaien, broodje, jam( zonder aardbeien )-: )pasta, peanutbuttertje en natuurlijk Koffie!

Dit was een beauty of a spot!!!!!

Reacties

Reacties

Moos en Floor

Hallo lieve mensen,
Wat een prachtige verhalen.
We krijgen goed een beeld ,hoe fijn jullie het daar hebben.
Vaak gaan we dingen opzoeken op Google earth en op Wikipedia .
Wij reizen denkbeeldig mee.
Moos heeft net alle verhalen voorgelezen, hij moest vaak lachen om de grappen van zijn vrienden.
Wat ontzettend bijzonder dat je die eucalyptus zo goed ruikt.
Was niemand toevallig verkouden?
Waren er ook koala's in de buurt, want die leven toch alleen van eucalyptus bladeren?
Alles gaat prima in jullie groene huisje.
Alleen klepperd het ventilatie luikje van de afzuigkap dat hij jullie wel mist.
Zo heeft ieder huis zijn eigen geluiden.
Bij ons hebben we nu lekker kerstvakantie. Nu kunnen we nog beter julie verhalen volgen.
Nog en prettige tijd in Australië.
Groetjes Floor en Moos

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!